Theses(P)

Permanent URI for this collectionhttps://dspace.tbzmed.ac.ir/handle/123456789/6

Browse

Filters

1388 - 13896

Settings

Has files: NoSubject: search.filters.subject.نانوذرات

Search Results

Now showing 1 - 7 of 7
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    بررسی اثر ضد میکروبی کلاریترومایسین بارگیری شده در نانوذرات پلیمری PLGA علیه سویه های بالینی هلیکوباکترپیلوری به صورتin vitro
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی) بهرامی، نشمیل; ولیزاده, هادی; قوطاسلو, رضا; لطفی پور, فرزانه
    مقدمه: کلاریترومایسین آنتی بیوتیکی از دسته ماکرولیدها می باشد که در درمان عفونت ناشی از دسته وسیعی از باکتری ها از جمله زخم معده ناشی از هلیکوباکتر پیلوری کاربرد دارد. هدف: هدف از مطالعه حاضر تهیه نانوذرات کلاریترومایسین و بررسی اثر ضد میکروبی آن علیه سویه های بالینی هلیکوباکتر پیلوری و مقایسه با محلول این دارو می باشد. روش ها: در تهیه نانوذرات کلاریترومایسین از تکنیکQuasi Emulsion Solvent Diffusion (QESD) به دلیل محلولیت کم این دارو در آب استفاده شده است. در این روش کلاریترومایسین و (PLGA) Poly Lactic-co-Glycolic Acid در استون به عنوان حلال مشترک قابل اختلاط با آب حل شده و سپس به فاز آبی حاوی Poly Vinyl Alcohol (PVA) و یا پلوکسامر 188 به عنوان امولسیفایر افزوده گردید. نانوذرات تهیه شده از نظر ویژگی هایی مثل میانگین و توزیع اندازه ذره ای توسط دستگاه Laser diffraction particle size analyzer و نیز خصوصیات مورفولوژیکی بوسیله میکروسکوپ الکترونیکی بررسی گردید. جهت مقایسه اثر ضد میکروبی نانوذرات تهیه شده با محلول دارو از روش رقیق سازی دارو در آگار و سپس محاسبه MIC (حداقل غلظت مهار کنندگی) استفاده شد. یافته ها: برای انجام آزمایشات میکروبی نانو ذرات با قطر 305 تا 362 نانومتر به کار گرفته شد که از لحاظ مورفولوژیکی کاملاً گرد بوده و توزیع اندازه ذره ای باریکی دارند نتایج حاصل از آزمایشات میکروبی و بررسی های آماری نشان می دهد که نانوذرات تهیه شده در همه موارد باعث شیفت غلظت مؤثر دارو به غلظت های کمتر شده است. با این حال، بررسی های آماری بین 3 فرمولاسیون مختلف نانوذرات نشان می دهد که اختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشته و عملاً نسبت پلیمر PLGA در اثر ضد میکروبی نانوذرات تهیه شده بی تأثیر می باشد. نتیجه گیری: در نهایت می توان نتیجه گرفت که تهیه نانوذرات داروی کلاریترومایسین به روش QESDو با استفاده از پلیمر PLGA سبب بهبود اثر ضد میکروبی این دارو علیه سویه های بالینی هلیکوباکترپیلوری در مقایسه با محلول آن گردید.
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    تهیه نانوپارتیکلهای کایتوزان حاوی آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز لیشمانیا و بررسی ایمونوژنیسیته آن در موش BALB/c
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1389) دانش بحرینی، محمد علی; کمالی,اسکندر; برزگرجلالی, محمد; شکری, جواد; محمدی سامانی, سلیمان
    Background Leishmaniasis is a protozoan disease, affecting 12 million people throughout the world. Although several agents are used for treating the disease, the need for long-term therapy, limited efficacy, and development of drug-resistant parasites remain major limitations to effective therapy. MethodsTo develop a new nanovaccine for leishmaniasis, recombinant Leishmania superoxide dismutase B1 (SODB1) was loaded into chitosan nanoparticles by an ionotropic gelation method. The size and loading efficiency of the nanoparticles was evaluated and optimized, and an immunization study was undertaken in BALB/c mice. The mice received phosphate-buffered saline, and SODB1 in phosphate-buffered saline and in nanoparticles, by subcutaneous injection. Soluble Leishmania antigens and complete Freundبs adjuvant were also injected subcutaneously three times at three-weekly intervals (some groups received only a single dose). Three weeks after the last injection, blood samples were collected and assessed using an enzyme-linked immunosorbent assay to detect IgG2a and IgG1.Results Optimized SODB1 loaded nanoparticles had 268 54 nm diameter and Loading efficiency of 71 32%. Immunological study showed that single and triple doses of SODB1 nanoparticles induced significantly higher IgG2a and IgG2a/IgG1 levels than the other groups (P < 0.05).Conclusion Formulations of SODB1 in stable and biodegradable chitosan nanoparticles can increase immunogenicity toward cell-mediated immunity (TH1 cells producing IgG2a in mice) that is effective in Leishmania eradication, and could be developed as a single-dose nanovaccine for leishmaniasis.
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    مقایسه رهش دارو از نانو ذرات و پراکندگی های جامد دیکلوفناک سدیم-اودراجیت RS100 وبررسی خصوصیات فیزیکو شیمیایی آنها
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1389) اعلایی بیرامی، محمود; برزگر جلالی, محمد; ادیب کیا,خسرو
    هدف: به منظور بهبود خواص فیزیکوشیمیایی دیکلوفناک سدیم، نانوذرات و پراکندگی های جامد دیکلوفناک سدیم با Eudragit RS100 تهیه شد. روش کار: برای تهیه نانوذرات و پراکندگی های جامد به ترتیب از متد رسوب بین سطحی پلیمر متعاقب خروج حلال و خروج حلال استفاده شد. خصوصيات فيزيكوشيميايي نانوذرات تهيه شده، توسط سنجش اندازه ذره اي، ترموگرام هاي DSC، كريستالوگرافي اشعه X و اسپكتروسكوپيFT-IR مورد ارزيابي قرار گرفت. ارزیابی رهش دارو در بافرفسفات با 8/6= pHانجام گرفت و همچنين داده هاي رهش دارو به مدل هاي كينتيكي برازش داده شد. دقت پیش بینی مدل ها توسط محاسبه قدر مطلق درصد خطا و ضریب تعیین سنجیده شد. نتایج: اندازه ذره ای تمامی فرمولاسیون های نانو ذرات تهیه شده در محدوده نانو بود. کریستالینیتی دیکلوفناک سدیم در نانو ذرات و پراکندگی های جامد تهیه شده نسبت به داروی خالص کاهش یافت. ولی هیچگونه واکنش شیمیایی بین دارو و پلیمر مشاهده نگردید. بررسی 10 مدل کینتیکی برای رهش دارو از نانوذرات مشخص نمود که مدل احتمالات خطی بهتر از سایر مدل ها بود. نتیجه گیری: با توجه به کارهای انجام شده، بهترین فرمولاسیون مربوط به نسبت 1:1 دارو به پلیمر با حلال های اتانول با حجم 2 میلی لیتر به عنوان فاز داخلی و 30 میلی لیتر محلول آبی پلورونیک اسید نیم درصد به عنوان فاز خارجی بود که در سونیکاتور در دمای بین 51 تا 54 درجه سانتیگراد هموژنیزه شد و ذراتی در حد نانو تشکیل شد. از نانوذرات دیکلوفناک سدیم میتوان در تهیه قطره های چشمی برای درمان یووﺋیت و یا به صورت تزریق داخل مفصلی در درمان آرتریت روماتوﺋید استفاده کرد.
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    مطالعه نفوذپذیری روده ای نانوپارتیکل های کلاریترومایسین به روش in situ در مدل موش صحرائی
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1389) مجیدپور، فاطمه; ولیزاده, هادی; لطفی پور, فرزانه; ذاکری میلانی, پروین
    امروزه یکی از موضوعات مورد توجه در علم داروسازی تلاش در جهت بهبود نفوذ و جذب داروها می باشد. یکی از موارد موثر در نفوذپذیری داروها اندازه ذرات آن است. مطالعات انجام شده بر روی نانو ذرات آنتی بیوتیک های مختلف نشان می دهد که سوسپانسیون حاوی این ذرات اثر ضد میکروبی بهتری دارد. اگر آنتی بیوتیک ها به صورت ذرات نانو فرموله شوند، نفوذ به بافت عفونی مناسب تر و اثر ضد میکروبی آنها بیشتر می گردد. هدف از این مطالعه، اندازه‌ گیری نفوذپذیری روده‌ ای محلول دارویی کلاریترومایسین و مقایسه آن با نفوذپذیری سوسپانسیون حاوی نانوذرات این دارو بااستفاده از تکنیک SPIP)پرفیوژن روده به روش یک بار عبور) بود. روش کار سوسپانسیون نانوذرات کلاریترومایسین با تکنیک Modified Quasi Emulsion Solvent Diffusion (MQESD) تهیه شد. برای انجام آزمایشات نفوذپذیری از تکنیک SPIP استفاده شده است. در این روش حدود 10 سانتیمتر از ژژونوم رت بیهوش کانوله شد و محلول مورد مطالعه از آن عبور داده شد. مطالعه در دو گروه کنترل و تست انجام گرفت. در گروه کنترل محلول مورد آزمایش حاوی کلاریترومایسین در سه غلظت 400 ، 250 و 150 میکروگرم در میلی لیتر در گروه تست نیز شامل سوسپانسیون نانوذرات کلاریترومایسین در غلظت های دارویی مشابه گروه کنترل بود. هریک از غلظت ها روی گروه های 4 تایی از حیوانات کار شد. در تمام آزمایشات فنول رد به عنوان مارکر غیرقابل جذب (برای حذف خطای ناشی از میزان ورود و خروج آب در روده) به محلول های عبوری اضافه گردید. سرعت پرفیوژن ml/min 2/0 و مدت زمان نمونه گیری 80 دقیقه بود. نمونه های خروجی در فواصل 10 دقیقه ای برای اندازه گیری مقدار داروی باقی مانده جمع شد. غلظت دارو در نمونه های خروجی با روش استاندارد دیفوزیون در آگار USP و با استفاده از میکروارگانیسم آزمایشی میکروکوکوس لوتئوس با تعیین قطر هاله عدم رشد ایجاد شده اندازه گیری شد و نهایتا Peff (نفوذپذیری م‌ثر روده ای) محاسبه گردید. نتایج و بحث ضریب نفوذپذیری م‌ثر کلاریترومایسین در غلظتهای 150 . 250 و 400 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمده است که به ترتیب به قرار زیر است cm/sec 3-10 (32/0) 20/1 و cm/sec 4-10 (46/0 ) 62/9 و cm/sec 3-10 (95/0 ) 36/1 و ضرایب بدست آمده برای سوسپانسیون نانوذرات دارو به ترتیب به قرار زیر است cm/sec 3-10 (73/0 ) 74/2 و cm/sec 3-10 (88/0 ) 45/2 و cm/sec 3-10 (46/0 ) 68/3. مطالعات آماری بر اساس T-Test نشان داد که افزایش نفوذپذیری روده‌صای کلاریترومایسین در غلظت های مورد آزمایش در اندازه ذره ای نانو معنی دار است.(05/0 P <) نتیجه گیری تهیه نانو ذرات از داروی کلاریترومایسین به روش Modified Quasi Emulsion Solvent Diffusion و تعیین نفوذپذیری با استفاده از تکنیک Single- pass intestinal perfusion در رت‌صها نشان میصدهد که جذب روده‌صای نانوذرات کلاریترومایسین در مقایسه با محلول دارویی آن افزایش قابل توجهی دارد.
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    تهیه نانوپارتیکل های ناپروکسن با پلی لاکتیک گلیکولیک اسید و بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی آنها
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1388) احدی، فاطمه; ادیب کیا, خسرو; جوادزاده, یوسف‌; داوران, سودابه
    PURPOSE Naproxen is a None Steroidal Anti Inflamatory Drug which can be used for treatment of inflammatory disorders like uveitis and Arthirit rheumatoid. For improving the physicochemical characteristics, in the current study the naproxen-PLGA nanoparticles were prepared and their physicochemical characteristics were assessed. METHODS. The nanoparticles of naproxen with PLGA were formulated using the modified quasi-emulsion solvent diffusion techniques. The physicochemical characteristics of nanoparticles were studied applying particle size analysis, differential scanning calorimetry, X-ray crystallography and Fourier transform infrared spectroscopy. Drug release profiles were examined by fitting the data to the kinetic models. The accuracy of the models was assessed employing mean percent error (E) and RSQ. RESULTS. All the prepared formulations using PLGA resulted in nano-range size particles (35223nm-59788nm). The nanoparticles of naproxen-PLGA displayed lower crystallinity with no chemical interactions between the drug and polymer molecules. The release profiles of naproxen from nanoparticles appeared to fit best with the linear probability model. CONCLUSIONS. According of these findings, formulation of the naproxen-PLGA nanoparticles was able to improve the physicochemical characteristics of the drug and possibly will increase the antiinflammatory effects of drug following its ocular or intra-joint administration. Keywords Nanoparticles, naproxen, Physicochemical characteristics, PLGA, Solvent evaporation.
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    تهیه نانوپارتیکلهای ناپروکسن با اودراجیت 100 RS و بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی آنها
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1388) کاری نیری، فاطمه; جوادزاده, یوسف; دستمالچی, سیاوش‌; ادیب کیا, خسرو
    هدف. ناپروکسن يک داروی ضد التهاب غير استروئيدي مي باشد که مي توان براي درمان بيماري هاي التهابي مثل يوويت و آرتريت روماتوييد استفاده كرد. در تحقيق حاضر نانو پارتيکل‌هاي ناپروكسن با اودراجيت RS100 تهيه و خواص فيزيكوشيميايي آنها ارزيابي شدند. روش كار. نانوذرات ناپروکسن با اودراجيت RS100 توسط روش تبخیرحلال تهيه گرديد. سپس خصوصيات مورفولوژيكي و فيزيكوشيميايي نانوذرات تهيه شده، توسط سنجش اندازه ذره اي، ترموگرام هاي DSC، كريستالوگرافي اشعه X و اسپكتروسكوپي FT-IR مورد ارزيابي قرار گرفت. پروفايل رهش دارو از طريق برازش به مدل هاي كينتيكي مختلف بررسي شده و ميزان دقت و صحت مدل ها با استفاده از ضریب تعیین (RSQ) و قدر مطلق درصد خطا (E) مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج. اندازه ذره اي تمامي فرمولاسيونهاي تهيه شده با اودراجيت RS100 در محدوده نانو بود. كريستالينيتي ناپروکسن در نانوذرات ناپروکسن-اودراجیت RS100، نسبت به داروي خالص كاهش يافت و ایجاد واكنش شيميايي بين دارو و حامل مشاهده گرديد. از میان مدل های استفاده شده برای بررسی های کینتیکی، مدل هیگوچی به عنوان مدل كينتيكي برتر براي داروي ناپروکسن و تمامي فرمولاسيون ها انتخاب گرديد. نتيجه گيري. با توجه به يافته‌هاي اين بررسي، تهيه نانوذرات ناپروکسن با اودراجيت RS100 سبب بهبود خصوصيات فيزيكوشيميايي ناپروكسن شده و امکان افزايش اثرات ضد التهابي ناپروكسن طي مصرف داخل چشمي و داخل مفصلي وجود دارد.
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    مقایسه اثر ضد میکروبی نانوذرات کلاریترومایسین با محلول این دارو
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1388) احیائی، نسرین; ولیزاده, هادی; ذاکری میلانی, پروین; لطفی پور, فرزانه
    عنوان: مقايسه اثر ضد ميکروبي نانو ذرات کلاريترومايسين با محلول اين دارو مقدمه و هدف: سيستم هاي جديد دارورساني نظير نانو ذرات سبب بهبود اثر بخشي داروها شده اند. مطالعات انجام شده بر روي نانو ذرات آنتي بيوتيک هاي مختلف نشان مي دهد که سوسپانسيون حاوي اين ذرات اثر ضد ميکروبي بهتري دارد. اگر آنتي بيوتيك ها به صورت ذرات نانو فرموله شوند، نفوذ به بافت عفوني مناسب تر و اثر ضد ميكروبي آنها بيشتر مي گردد. كلاريترومايسين یک‌ آنتی بیوتیک‌ وسيع الطيف از دسته ماكروليدها بوده و در درمان عفونت ناشي از طيف وسيعي از باكتري ها از جمله عفونت هاي مجاري تنفسي فوقاني و تحتاني و عفونت هاي پوست وگوش و بافتهاي نرم كاربرد دارد. كاربرد رايج ديگر كلاريترومايسين در درمان زخم معده ناشي از هليكو باكتر پيلوري مي باشد. هدف از مطالعه حاضر تهيه نانو ذرات کلاريترومايسين به منظور بهبود اثر ضد ميكروبي آن و مقايسه با محلول اين دارو مي باشد. مواد و روش ها: در تهيه نانو ذرات كلاريترومايسين تكنيك Modified Quasi Emulsion Solvent Diffusion (MQESD) به دليل محلوليت كم اين دارو در آب به كار رفت. در اين روش كلاريترومايسين و PLGA در استون به عنوان حلال مشترک قابل اختلاط با آب حل شده و سپس به فاز آبي حاوي 2% PVA در حال هم زدن زير هموژنايزر افزوده گرديد. در اين حالت يك شبه امولسيون تشكيل مي گردد كه فاز داخلي آن حاوي دارو، پليمر و حلال قابل اختلاط با آب مي باشد. انتقال حلال از فاز داخلي به فاز آبي موجب تشكيل نانو ذرات دارو و پليمر مي شود. در تهيه نانو ذرات از نسبت هاي متفاوت دارو به پليمر استفاده شد. همچنين براي تهيه نانو ذرات پليمر عاري از آنتي بيوتيك (به عنوان کنترل منفي در آزمايشات کشت ميکروبي) نيز از روش مذکور بهره گرفته شد. نانو ذرات تهیه شده از نظر ویژگی هایی مثل میانگین و توزیع اندازه ذره ای توسط دستگاه Laser diffraction particle size analyzer و نیز خصوصیات مورفولوژیکی بوسیله میکروسکوپ الکترونی بررسی گرديد. جهت مقايسه اثر ضد ميکروبي نانو ذرات تهيه شده، با محلول دارو از روش کشت ميکروبي باكتريهاي هاي حساس به اين آنتي بيوتيك (از جمله استافيلوکوک اورئوس، اشرشيا کلي، سالمونلا، هموفيلوس آنفلوانزه و استرپتوكوكوس پنومونيه) و سپس مقايسه اثر ضد ميكروبي محلول و نانو ذرات با استفاده از دو روش 1- محاسبه ارزش MIC (حداقل غلظت مهار کنندگي) براي محلول و نانوذرات دارو و 2- تعيين قطر هاله عدم رشد ايجاد شده توسط محلول و نانوذرات دارو به عنوان پارامتر مقايسه اي استفاده شد. براي محاسبه اين پارا مترها به ترتيب از روش هاي کشت در محيط مايع (با روش رقيق سازي هاي متوالي) جهت تعيين MIC و نيز کشت در محيط جامد (با روش ايجاد چاهک در پليت) جهت محاسبه قطر هاله عدم رشد استفاده گرديد. نتایج و بحث: نتایج حاصل نشان می دهد که نانو ذرات تهیه شده دارای میانگین اندازه ذره ای 270-244 نانومتر بوده و هم چنین از لحاظ مورفولوژیکی كاملا گرد بوده و توزيع اندازه ذره اي باريكي دارند. هم چنين نتايج حاصل از آزمایش های میکروبی انجام گرفته روي نانو ذرات تهيه شده و محلول دارو در هر دو محيط جامد و مايع و مقايسه MIC و قطر هاله هاي عدم رشد ايجاد شده توسط نانو ذرات و محلول ، نشان ميدهد كه اثر ضد ميكروبي نانو ذرات نسبت به محلول دارو افزايش يافت (P<0.05)، طوري كه بيشترين افزايش اثر بدست آمده با هر دو روش، عليه باكتري استافيلوكوكوس اورئوس و كمترين افزايش مربوط به باكتري سالمونلا بود. كمترين غلظت مهاري نانوذرات تهيه شده برابر با 19/0 و 50 ميكرو گرم بر ميلي ليتر در مقايسه با داروي محلول 56/1 و 200 ميكرو گرم بر ميلي ليتر به ترتيب عليه باكتري استافيلوكوكوس اورئوس و سالمونلا تعيين شد. اين افزايش اثر از طريق مكانيسم هايي چون افزايش برداشت نانوذرات توسط باكتري ها و افزايش پايداري آن در شرایط اسیدی محیط کشت باکتری ها نسبت به داروي خالص، توجيه پذير است. نسبت هاي مختلف پليمر تاثير معني داري در اثرات ضدباكتريايي نانو ذرات تهيه شده نداشت .(P>0.05) در نهايت مي توان نتيجه گرفت كه تهيه نانو ذرات از داروي كلاريترومايسين به روش Modified Quasi Emulsion Solvent Diffusion و با استفاده از پليمرPLGA سبب بهبود اثر ضد ميكروبي اين دارو در مقايسه با محلول آن گرديد.