بررسی اثر والپروئیک اسید بر میزان بیان NLRP1 و NLRP3 در روی سلول‌های منوسیت بیماران MS

Abstract

والپروئیک اسید از داروهای ضدافسردگی عصبی، عدم تعادلات روانی و ضد صرع یا تشنج و کنترل اختلالات دوقطبی است. این دارو بیشتر برای پیشگیری از تشنج ناشی از قطع مصرف داروهای اعصاب تجویز می‌شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر والپروئیک اسید بر میزان بیان NLRP1 و NLRP3 در روی سلول‌های منوسیت بیماران MS بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه علوم پایه (Experimental) بود. در این مطالعه جمعیت هدف، بیماران ام‌اس بدون بیماری زمینه‌ای مثل دیابت با تائید پزشک مغز و اعصاب همراه با مصرف داروهای MS که به درمانگاه امام رضا (ع) تبریز در سال 1403 مراجعه کرده‌اند، بود. حجم نمونه‌ی این مطالعه 30 نفر بود. روش نمونه‌گیری در این مطالعه به‌صورت در دسترس بود. 30 بیمار MS مراجعه‌کننده به درمانگاه MS بیمارستان امام رضا (ع) با استیج‌های خفیف، متوسط و شدید انتخاب شدند و از بیماران 5 سی‌سی توسط کارشناس علوم آزمایشگاهی آزمایشگاه بیمارستان خون‌گیری به‌عمل‌آمده و سلول‌های منوسیت به روش MACS از PBMC جدا شد. سلول‌های منوسیت برای ارزیابی درصد خلوص با استفاده از بیان آنتی‌بادی CD14 به روش فلوسایتومتری ارزیابی شدند. سلول‌های منوسیت سپس کشت داده شده و به‌صورت تایم کورس صفر، شش، دوازده و بیست‌وچهار و چهل‌وهشت ساعت با والپروئیک اسید تحریک شدند. بعد از اتمام تحریک سلول‌ها جمع‌آوری‌شده و میزان بیان NLRP1 و NLRP3 به روش Real Time PCR ارزیابی و همچنین از سوپرتانت‌های سلول‌ها میزان این رسپتورها از طریق الایزا بررسی شد. یافته‌ها: در این مطالعه، میزان بیان ژن‌های NLRP1 و NLRP3 در هر سه استیج خفیف، متوسط و شدید بیماری MS در گروه والپروئیک اسید به‌طور معنادار بیشتر از گروه کنترل موردمطالعه بود (P-value>0.05). همچنین با کمک روش SDS-PAGE مشخص شد که میزان بیان پپتید ژن‌ β-Actin به‌وضوح در گروه والپروئیک اسید بیشتر از گروه کنترل موردمطالعه بود. از سوی دیگر میزان بیان پپتید ژن‌ NF-kB نیز به‌وضوح در گروه والپروئیک اسید بیشتر از گروه کنترل موردمطالعه بود.