نگرش پدران نسبت به شیردهی و خودکارآمدی آنان در حمایت از شیردهی و ارتباط این عوامل با توانمندی شیردهی در مادران مراجعه کننده به مراکز سلامت شهر تبریز در سال 1402-1403

Abstract

چکیده : مقدمه: امروزه اهمیت نقش پدران در شیردهی به کودک مورد تاکید قرار گرفته‌است. دیدگاه‌های پدران در مورد شیردهی، تعیین‌کننده‌های قدرتمندی در شروع و تدوام شیردهی توسط مادران است. مطالعه حاضر با هدف تعیین نگرش پدران نسبت به شیردهی و خودکارآمدی آن‌ها در حمایت از شیردهی و ارتباط این عوامل با توانمندی شیردهی در مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر تبریز انجام شده‌است. روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی ، 242 زوج دارای فرزند شیرخوار زیر 6 ماه که به مراکز سلامت شهر تبریز در طی ماه‌های بهمن 1402 تا شهریور 1403 مراجعه نمودند، به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های دموگرافیک، نگرش پدران نسبت به شیردهی ، خودکارآمدی پدران در حمایت از شیردهی و سنجش توانمندی شیردهی مادران جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار)و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و مدل خطی عمومی ) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه16 انجام شد. یافته‌ها: در مطالعه حاضر 7/3 درصد پدران دارای نگرش مثبت به شیردهی ، 8/0 درصد دارای نگرش مثبت به تغذیه با شیرخشک و 4/95درصد آن‌ها دارای نگرش خنثی بودند. میانگین (انحراف معیار) خودکارآمدی پدران در حمایت از شیردهی (62/7)26/49 از محدوده 14 تا 70 و توانمندی شیردهی مادران (87/11)31/143 از محدوده 37 تا 185 بود. یافته‌ها نشان داد که مادرانی که تجربه شرکت در کلاس‌های آموزش شیردهی داشتند نسبت به مادرانی که نداشته‌اند 95/3 واحد (956/3β=-، 029/0p=) و مادرانی که تحصیلات ابتدایی داشتند(796/7, β=-043/0p= ) نسبت به مادران با تحصیلات دانشگاهی 79/7 واحد توانمندی شیردهی کمتری را نشان دادند ، مادران‌خانه‌دار نسبت به مادران شاغل(031/0,p=141/7β=) 14/7 واحد و مادرانی که سقط داشتند نسبت به مادرانی که نداشتند (030/0,p=340/3β=)34/3 واحد توانمندی شیردهی بیشتر را نشان دادند. همچنین به ازای هر واحد افزایش در خودکارآمدی حمایت از شیردهی پدران(015/0,p=251/0β=)، توانمندی شیردهی مادران به میزان 25/0 واحد افزایش یافت. . یافته‌ها نشان داد که از بین حیطه‌های متغیر توانمندی حیطه مذاکره و جلب حمایت خانواده) 008/0 (p= با متغیر نگرش پدران نسبت به شیردهی ارتباط معنی داری داشت همچنین حیطه‌ مذاکره و جلب حمایت خانواده ) 010/0(p=با متغیر خودکارآمدی ارتباط معنا داری داشت. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که خودکارآمدی پدران در حمایت از شیردهی مادران در کنار برخی متغیرهای دیگر یکی از عوامل تعیین کننده توانمندی مادران در شیردهی است. بنابراین، آموزش و ارتقاء آگاهی پدران در زمینه شیردهی و ارتقای خودکارآمدی پدران در حمایت از شیردهی می‌تواند به افزایش توانمندی مادران در این زمینه کمک کند. این نتایج ضرورت توجه بیشتر به نقش پدران در برنامه‌های آموزشی و حمایتی شیردهی را نشان می‌دهد.