مقایسه نتایج والگوس استوتومی دیستال فمور به دو روش یونی پلانار و بای پلانار در بیماران بادفرمیتی ژنوواروم
Abstract
هر دو روش یونی پلانار و بای پلانار برای استئوتومی دیستال فمور پیشنهاد شده اند. اگرچه در مطالعات اخیر که دو روش یونی پلانار و بای پلانار با یکدیگر مقایسه شده اند ، نتایج مختصری به نفع روش بای پلانار بوده اند؛ ولی تعداد این مطالعات اندک و از نظر اعتباری ضعیف می باشندو به نظر می رسد تصمیم گیری در رابطه با ارجحیت دو روش نام برده شده، همچنان سخت است؛ لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش یونی پلانار و بای پلانار در جراحی های دیستال فمور بصورت کار آزمایی بالینی می باشد.
روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده و دو سو کور می باشد که پس از اخذ کد اخلاق در دو بیمارستان شهدا و امام رضا با مشارکت 50 بیمار دچار ژنوواروم که منشا دفرمیتی آنها استخوان فمور است و کاندید استئوتومی دیستال فمور می باشند ،انجام شد. بیماران به صورت آنلاین در دو گروه یونی پلانار و بای پلانار قرار گرفتند و بر اساس نوع گروه بندی تحت جراحی توسط یک جراح واحد قرار گرفتند و به مدت 12 ماه تحت پیگیری قرار گرفتند . بیماران تا زمان جوش خوردن محل استوتومی، هر ماه از نظر وضعیت جوش خوردگی، وضعیت اصلاح دفرمیتی و عوارض بعد از عمل، تحت ارزیابی بالینی و رادیولوژیکی قرار گرفتند و در پایان یک سال، نتایج دو روش به کمک تست های IKDS و KOOS و KSS ارزیابی شد. نتایج بین دو گروه با کمک آزمون های آمار توصیفی و استنباطی مقایسه شد.
نتایج: میزان بهبودی در بیماران گروه بای پلانار (069/0=P) به صورت غیرمعناداری نسبت به گروه یونی پلانار (078/0=P) بهتر بوده است؛ اما نتایج اصلاح زوایه واروس در گروه یونی پلانار (003/0=P) نسبت به بای پلانار (009/0=P)، متغیر ROM در گروه یونی پلانار (042/0=P) نسبت به بای پلانار (045/0=P) و متغیر Flex در گروه یونی پلانار (035/0=P) نسبت به بای پلانار (041/0=P) به صورت غیرمعناداری دارای نتایج بهتری بودند. بررسی نتایج کل مقیاس ها و زیرمقیاس ها در دو پرسشنامه KOOS و KIDS حاکی از آن بود که در تمامی موارد نتایج جراحی یونی پلانار به صورت غیرمعناداری بهتر از نتایج بای پلانار بوده است. مدت زمان یونیون، تشکیل هماتوم و عفونت در بیماران گروه بای پلانار به صورت غیرمعناداری بیشتر از گروه بیماران یونی پلانار بود در حالی که تعداد افراد با نان یونیون در بیماران گروه یونی پلانار به صورت غیرمعناداری بیشتر از بیماران گروه بای پلانار بود. شدت درد در بیماران گروه بای پلانار به صورت غیرمعناداری بیشتر از شدت درد در بیماران گروه یونی پلانار بود. رضایتمندی در بیمارانی که به روش یونی پلانار تحت جراحی قرار گرفته بودند به صورت معناداری (048/0=P) نسبت به بیمارانی که به روش بای پلانار تحت جراحی قرار گرفته بودند، بیشتر بود.