بررسی خاصیت آنتی میکروبیال رزین آکریلی سلف کیور مورد استفاده در دستگاه های متحرک ارتودنسی متعاقب افزودن نانوذرات نقره کپسوله شده در داخل حفرات رس

Abstract

مقدمه: رزین آکریلی پلی متیل متاکریلات خودسخت شونده ماده رایج در ساخت بیس پلیت های متحرک ارتودنسی می باشد. این ماده بعد از پلیمریزاسیون و سخت شدن به دلیل تبخیر مونومر باقیمانده ای که وارد فرآیند پلیمریزاسیون نشده، ساختاری متخلخل می‌یابد. باکتری های متنوعی در فلور میکروبی حفره دهان وجود دارند و بر روی سطوح مختلفی قادر به کلونیزاسیون می باشند.هدف از مطالعه حاضر افزودن نانوذرات نقره در لابلای صفحات کلی و افزودن آن با درصدهای مختلف در ترکیب پودرآکریل خودسخت شونده و بررسی خواص ضدباکتریایی آن پس از فرآیند پلیمریزاسیون بود. مواد و روشها: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی بر روی آکریل سلف کیور مورد استفاده در دستگاه های متحرک ارتودنسی (triplex cold ( Ivoclar vivadent AG/Liechtenstein)) متعاقب افزودن نانوذرات نقره ی بارگذاری شده در رس انجام شد. ابتدا سنتز کلی حاوی نانو ذرات نقره با استفاده از روش اسید شویی انجام شد. به منظور افزودن نانوذرات ساخته شده به ترکیب آکریل، پودر نانوذرات سنتزشده Ag/Clay، با درصدهای وزنی 2/0، 5/0، 1 و 5/1 درصد به پودر پلیمرآکریل سلف کیور(Triplex Cold) اضافه شد و درنهایت 4 گروه تست و یک گروه کنترل برای انجام مراحل بعد مشخص گردید. نمونه های تهیه شده جهت انجام کشت سلولی وتستهای آنتی میکروبی در پلیت 96 خانه آماده سازی شدند. جهت تعیین ویژگیهای فیزیكوشیمیایی از تكنیکهای (XRD)، (FESEM)، (EDX) و Mapping استفاده شد. جهت انجام سمیت سلولی از تست (MTT assay) و جهت ارزیابی خواص ضد میکروبی نمونه های آکریلی ساخته شده از تکنیک دایرکت تست و کلنی کانت با استفاده از سوش های باکتریایی اشرشیاکلی، انتروکوک فوکالیس و قارچ کاندیدا آلبیکانس استفاده گردید.

نتایج: تمام گروه ها با درصد های وزنی 2/0، 5/0، 1 و 5/1 درصد Ag/Clay به پودر پلیمرآکریل، دارای خواص آنتی باکتریال و ضد قارچی قابل قبول بودند. نتایج تست MTT نشان داد که سمیت نانوذرات سنتزشده (Ag/Clay) با افزایش غلظت، افزایش می یابد. بطوریکه در گروه هایی که درصد نقره داخل کلی 5درصد وزنی بود، زنده مانی سلولی بیش از 80 درصد و برای نمونه های با درصد بالاتر نقره (10 درصد وزنی کلی)، زنده مانی سلولی با افزایش درصد کلی در داخل پلیمر و با افزایش زمان تیمار کاهش چشمگیری نشان داد. بیشترین سمیت سلولی مربوط به گروه کنترل منفی ( 2/1 میکروگرم بر میلی لیتر از نانو ذرات بدون پلیمر) بود. نتیجه گیری: کپسوله شدن نانو ذرات نقره/ کلی داخل پلیمر باعث کاهش سمیت آن می شود.