بررسی عملکرد ادراری بعد از جراحی های پرولاپس کف لگن در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی و الزهرا در سال 02-1401

Abstract

پرولاپس کف لگن به شرایطی گفته می شود که در آن حداقل یکی از دیواره های قدامی، خلفی، آپکس واژن و یا سرویکس دچار افتادگی شود. به طوریکه که در پرولاپس، ارگان های مجاور مانند مثانه، رکتوم، سرویکس و یا رحم در فضای واژن وارد می شوند. با توجه به علائم ادراری ناشی از پرولاپس و تاثیر آن در کاهش کیفیت زندگی بیماران، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر جراحی بازساختی پرولاپس بر علائم ادراری و مولفه های اوردینامیک در بیماران مبتلا به پرولاپس کف لگن انجام شده است. روش کار: این طرح یک مطالعه آینده نگر چند مرکزی در بیماران مبتلا به اختلال پرولاپس کف لگن در دو بیمارستان الزهرا و طالقانی بود. معیارهای ورود به مطالعه به شرح زیر تعریف شد: 1) همه بیماران مبتلا به پرولاپس مرحله ≥ 2 بر اساس سیستم معاینه پرولاپس اندام های لگن (POP-Q). معیار خروج: 1) بیماران مبتلا به مثانه نوروژنیک. علائم و عملکرد دفع ادرار بیماران بر اساس پرسشنامه Pelvic Floor Disability Index (PFDI-20) و تست اوروفلومتری ارزیابی شد. همه شرکت‌کنندگان تحت عمل جراحی اصلاح پرولاپس آپیکال توسط یک جراح با روش Sacrospinous ligament suspension (SSLS) و در صورت نیاز اصلاح کمپارتمان های قدامی یا خلفی یا هر دو قرار گرفتند. بیماران مبتلا به بی اختیاری ادرار استرسی تحت عمل جراحی trans-obturator tape (TOT) نیز قرار گرفتند. تمامی تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار 26 IBM SPSS انجام شد. نتایج: با توجه به معیار های ورود 118 بیمار در مطالعه وارد شدند. میانگین سنی شرکت کنندگان 95/11 ± 74/52 سال و میانگین شاخص توده بدنی18/4 ±34/27کیلوگرم بر متر مربع بود. در بیماران مورد مطالعه 2/21% از آنان تحت عمل جراحی TOT قرار گرفتند. بیماران در هر سه زیر گروه PFDI-20 (علائم پرولاپس، کولورکتال و ادراری) پس از جراحی بهبود آشکاری داشتند. همچنین علائم دستگاه ادراری تحتانی بیماران پس از جراحی کاهش قابل توجهی داشته است.همچنین حجم ادرار باقیمانده پس از تخلیه (PVR) در بیماران از نظر آماری بهبود معنی داری داشت .هیچ گزارشی از عارضه جانبی مهم پس از جراحی در ویزیت های بعدی وجود ندارد.