بررسی میزان رضایت دانشجویان مقطع کارآموزی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز از انواع آموزش های مجازی در سال 1399-1400

Abstract

آموزش پزشکی در دانشگاه‌های علوم پزشکی پس از شیوع پاندمی کرونا تحت تأثیر قرار گرفت و آموزش‌های مجازی به عنوان راهی برای ادامه فعالیت‌های آموزشی استفاده شد. این پژوهش به بررسی رضایت دانشجویان کارآموز پزشکی از آموزش‌های مجازی در دوران کرونا و تمایل آن‌ها به ادامه این نوع آموزشها پرداخته است. روش کار: در این مطالعه اکتشافی، پرسشنامه‌ای تدوین و روانسنجی شد. پس از بررسی متون و اشتراک گذاری نظرات متخصصان، پرسشنامه با سوالات چندگزینه‌ای و بازپاسخ طراحی شد. روایی و پایایی با استفاده از پرسشنامه‌ی پرشده توسط صاحبنظران آموزش پزشکی ارزیابی شد. روایی با آماره های Impact Score=4.78 و CVR=0.91 و CVI=0.99 تائید شد. همبستگی درونی گویه های پرسشنامه با آلفای کرونباخ 0.83 و میزان ثبات نتایج از طریق انجام test-Retest بصورت پر کردن پرسشنامه ها توسط یک گروه نمونه تصادفی از دانشجویان در دو نوبت، مقایسه نتایج بررسی و با 96/0 ICC= تائید شد. سپس با انجام یک مطالعه مقطعی توصیفی در سال 1401 رضایت دانشجویان از آموزشهای مجازی در سالهای 1399-1400 ارزیابی شد. جمعیت هدف این مطالعه دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده که مقطع کارآموزی را با آموزش‌های مجازی در دوره شیوع بیماری کرونا گذرانده بودند. داده ها از 197 دانشجوی پزشکی جمع آوری گردید. نتایج: 69.5% دانشجویان، صرفه‌جویی در زمان را مزیت اصلی آموزش‌ مجازی می‌دانند. اگرچه مشکلاتی مانند کیفیت پایین اینترنت (97%)، امکان کمتر رفع اشکال (79.7%) و جذابیت پایین‌تر (66.5%) آموزش‌های مجازی نسبت به حضوری گزارش شد. 66% دانشجویان کلاس مجازی در کنار آموزش حضوری را روش آموزشی بهتر معرفی کردند.