تاثیر پروبیوتیک برروی یافته های الاستوگرافی بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی

Abstract

با توجه به شیوع گسترده چاقی و عوارض ناشی از آن از جمله کبدچرب غیرالکلی که میتواند به سمت نارسایی کبدی و هپاتوسلولار کارسینوما پیشرفت کند و با توجه به تاثیر کم روش های اصلاح تغذیه و رفتاری بر روی کاهش وزن و نبود درمان اختصاصی برای NAFLD و با توجه به محدود بودن مطالعات در زمینه تاثیر پروبیوتیک برروی کبد چرب غیر الکلی برآن شدیم تا به تاثیر این داروها بر روی بیماران مبتلا به کبدچرب غیرالکلی پرداخته و تاثیر آن را براساس یافته های الاستوگرافی ارزیابی کنیم؛ لذا مطالعه حاضر با هدف تاثیر پروبیوتیک بر روی یافته های الاستوگرافی بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور می باشد.جهت انجام این مطالعه بیماران مبتلا به کبدچرب غیر الکلی تشخیص داده شده با یافته های سونوگرافی وارد مطالعه شدند؛ تمام بیماران جهت ارزیابی درجه سفتی کبد و بررسی شدت فیبروز و استئاتوز کبدی در بیمارستان امام رضا(ع) تحت الاستوگرافی قرار گرفتند و درجه استاتوز و فیبروز کبدی آنها براساس معیارهای LSM و CAP تعیین شد. سپس بیماران به روش تصادفی بلوک بندی (block randomization) در 2 گروه کنترل و دارو قرار گرفتند. گروه اول داروی مورد مطالعه علاوه بر درمان های معمول خود قرص ریفاکسیمین 550میلی گرم دوبار در روز به مدت یک هفته داده شد پس از یک هفته کپسول پروبیوتیک حاوی باکتری های لاکتوباسیلوس رامنوسوس، بیفیدوباکتریوم لاکتیس، لاکتوباسیلوس کازئی،بیفیدوباکتریوم بروه، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، بیفیدوباکتریوم لانگوم، لاکتوباسیلوس پلانتاروم،بیفیدوباکتریوم بیفیدوم، استرپتوکوکوس ترموفیلوس هرکدام به میزان (10 به توان9 CFU ) بود. به عنوان پروبیوتیک روزانه 2 نوبت به مدت 6 ماه دریافت نمودند؛ گروه کنترل نیز دارویی بعنوان پلاسبو علاوه بر درمان های رایج خود دریافت کردند. پس از تکمیل 6 ماه از درمان بیماران مجددا تحت الاستوگرافی قرار گرفته و درجه استاتوز و فیبروز کبدی آنها براساس معیارهای LSM و CAP تعیین شد یافته های قبل و بعد از مداخله باهم مقایسه شدند. یافته ها: پس از تمام مداخله مشخص شد که هیچ تغییر آماری معناداری در گروه کنترل وجود نداشت در حالی که در گروه مداخله تعداد افراد با F0-F1 به صورت معناداری نسبت به قبل از مداخله افزایش یافته اند (027/0=P) و از تعداد افراد با F2-F3 به صورت معناداری کاسته شده است (033/0=P)؛ از طرفی دیگر بر اساس نتایج بین گروهی نیز مشخص شد که تعداد افراد با F0-F1 بر اساس Liver Stiffness Measurement در گروه مداخله به صورت معناداری بیشتر از تعداد افراد گروه کنترل بود (031/0=P) و تعداد افراد با F2-F3 بر اساس Liver Stiffness Measurement در گروه مداخله به صورت معناداری کمتر از تعداد افراد گروه کنترل بود (033/0=P).