بررسی ارتباط بین وضعیت ویتامین D و پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی ژن گیرنده ویتامین D با پارامترهای بیماری فیبروئید رحمی

Abstract

فیبروئید رحمی یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم در زنان است که عوارضی نظیر خون‌ریزی‌های غیرطبیعی و دردهای شدید را ایجاد می‌کند. شیوع این تومورها به عوامل مختلفی، از جمله ژنتیک، هورمون‌ها و کمبود ویتامین D مربوط می‌شود. ویتامین D با خواص ضد سرطانی و تأثیر بر متابولیسم و ایمنی، می‌تواند در مدیریت فیبروئیدها نقش داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط وضعیت ویتامین D و پلی‌مورفیسم‌های ژن گیرنده ویتامین D (VDR) با پارامترهای بیماری فیبروئید رحمی است. مواد و روش‌ها: در این تحقیق، ۵۰ زن مبتلا به فیبروئید رحمی و ۵۰ زن سالم به‌عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سطح ویتامین D در سرم نمونه‌ها با استفاده از روش ELISA اندازه‌گیری شد. همچنین، پلی‌مورفیسم‌های (rs1544410)، (rs7975232)، (rs2228570) و (rs731236) از ژن گیرنده ویتامین D بررسی گردید. برای تعیین ژنوتایپ این پلی‌مورفیسم‌ها از تکنیک PCR استفاده شد و پس از انجام الکتروفورز، ژنوتیپ بیماران مشخص شد. تحلیل‌های آماری نیز به‌منظور بررسی ارتباط بین وضعیت ویتامین D و این پلی‌مورفیسم‌ها با پارامترهای بالینی و اندازه فیبروئیدها انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که کمبود ویتامین D در گروه مبتلا به فیبروئید رحمی به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (میانگین ۱۲ نانوگرم در میلی‌لیتر در مقابل ۲۵ نانوگرم در میلی‌لیتر، p < 0.01). همچنین، پلی‌مورفیسم rs2228570 با بروز فیبروید رحمی ارتباط معناداری داشت (p = 0.007)، به‌طوری که ژنوتیپ CT این پلی‌مورفیسم به‌طور قابل توجهی با افزایش خطر ابتلا به فیبرویدها مرتبط بود. در مقابل، ژنوتیپ CC نقش حفاظتی نشان داد (p = 0.043). همچنین، ژنوتیپ CC در rs7975232 نیز با کاهش خطر فیبروئید (p = 0.006) مرتبط بود. در بیماران تحت درمان با مکمل ویتامین D، کاهش اندازه فیبرویدها به‌طور معناداری بیشتر بود (میانگین کاهش ۲.۵ سانتی‌متر، p < 0.05).