مطالعه عوامل مؤثر بر تبادل دانش در بستر مجازی توسط اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
Abstract
چکیده
مقدمه: اشتراک و تبادل هدفمند دانش درسازمان‌ها به يادگیری سریع‌تر فردی و سازمانی منجر گشته، خلاقیت را توسعه می‌دهد و درنهایت به بهبود عملکرد فرد و سازمان می‌انجامد.
هدف این پژوهش مطالعه عوامل مؤثر بر تبادل دانش در بستر مجازی توسط اعضای هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود.
روش پژوهش: تحقيق حاضر توصيفي- تحلیلی و از نوع پيمايشي بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل اعضای هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تبريز به تعداد 865 نفر بود. بر اساس جدول مورگان حجم نمونه برابر 265 نفر به دست آمد که درنهایت 195 پرسشنامه جمع‌آوری شد، روش نمونه‌گيري بصورت تصادفی در دسترس بودن. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. برای بررسی صحت‌وسقم فرضیه‌های پژوهش از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسیون استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که برداشت ذهنی اعضای هیات علمی از سودمندی تبادل دانش در بستر مجازی، خودکارآمدی در زمینه فناوری اطلاعات و فرهنگ‌سازمانی بر تبادل دانش در بستر مجازی توسط اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز تأثیر مثبت معنی‌داری دارند. ولی برداشت ذهنی از سهولت تبادل دانش در بستر مجازی و سهولت درک شده از تبادل دانش در بستر مجازی بر تبادل دانش در بستر مجازی توسط اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز تأثیر معنی‌داری ندارند.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر استفاده از یک مدل پذیرش فناوری توسعه‌یافته را برای کشف عواملی که بر تبادل دانش در بستر مجازی اعضای هیئت‌علمی تأثیر می‌گذارد پیشنهاد می‌کند. یکی از مهم‌ترین عوامل و بخش‌های مدیریت دانش، تبادل دانش در بستر مجازی است که این تبادل دانش، انتقال مهارت‌ها و تجربه‌های اکتسابی به سایر افراد است. قدرتی برای تشویق مبادله و خلق دانش به‌منظور شناخت مزایای رقابتی آنها است. عوامل متعددی بر رفتار اعضای هیات علمی در تبادل دانش در بستر مجازی تأثیرگذار هستند که در مطالعه حاضر بارزترین آنها شناسایی و در قالب یک مدل مفهومی ارائه شدند نتایج این مطالعه با توجه به‌ضرورت تبادل دانش در بستر مجازی، می‌توانند موردتوجه مدیران، سیاستگذاران و طراحان الگوواره تبادل دانش در بستر مجازی قرار گیرد.
واژه¬های کلیدی: تبادل دانش در بستر مجازی، فرهنگ‌سازمانی، خودکارآمدی، اعضای هیات علمی