بررسی نقش افزایش میزان تولید اتوآنتی بادی ها به علت ابتلای فرد به کووید -19 در میزان موفقیت لانه گزینی جنین در بیماران دارای ناباروری

Abstract

تاکنون مطالعات بسیار کمی به تاثیر اتوآنتی بادی های بعد از عفونت کووید-19، بر نتیجه ی IVF پرداخته اند؛ و این بررسی ها در مورد سقط مکرر (RIF) بسیار کمتر است. اتوآنتی بادی های دارای نقش اثبات شده در RIF که طی کووید تولید میشوند نیز میتوانند با تغییر در تیتراژ سرمی خود بر نتیجه ی IVF اثر منفی بگذارند. علاوه بر آن، اتوآنتی بادی های دیگری نیز طی کووید تولید میشوند که هنوز اثر مستقیم آنها بر نتیجه ی IVF، و به خصوص RIF بررسی نگردیده است. بنا براین ما برآن شدیم که تاثیر اتوآنتی بادی های ثانویه به عفونت کووید را در افراد دارای RIF بررسی نماییم. روش کار و مواد: در این مطالعه مشاهده ای از 30 بیمار مبتلا سقط مکرر مراجعه کننده به بیمارستان ولیعصر تبریز نمونه خون جمع آوری شد. برای اندازه‌گیری اتوآنتی‌بادی‌ها از تکنیک الایزا استفاده شد. اتوآنتی‌بادی‌های مورد بررسی شامل ضد هسته (ANA)، ضد فسفولیپید (Antiphospholipid antibody)، لوپوس آنتی کواگولانت (Lupus anticoagulant)، ضد تیروئید پراکسیداز (Anti TPO)، ضد تیروگلوبولین (Anti TG)، ضدAnnexin V، و ضد Beta2 glycoprotein بود. یافته ها: میانگین سنی بیماران در مطالعات مورد بررسی 30.41 سال بوده است و این میانگین شاخص توده بدنی آنها 27.11 کیلوگرم بر متر مربع می‌باشد. علاوه بر این، مدت زمان ناباروری متوسط بیماران حدود 5.9 سال و تعداد تلاش‌های قبلی برای انتقال جنین به طور میانگین 3.7 بار بود. وجود اتوآنتی‌بادی‌های ضد تیروئید پراکسیداز و آنتی بادی ضدفسفولیپید و آنتی بادی ضد هسته در بیماران با بارداری منفی بیشتر مشاهده شده و با موفقیت بارداری ارتباط معناداری داشت.