تهیه و مشخصه یابی نانوپارتیکل های جانوس نقره-مزوپورهای سیلیکایی و بررسی عملکرد آنها در شیمی درمانی و فتوترمال تراپی رده سلولی سرطان پستان
Abstract
مقدمه: مقاومت دارویی در درمان سرطان، که عمدتاً به دلیل بیان بیش از حد ژن مقاومت چند دارویی (MDR) به وجود میآید، بهطور قابل توجهی تأثیرگذاری شیمیدرمانی را مختل میکند. این مکانیسم، که ناشی از افزایش بیان پمپهای (P-gp) است، نیاز فوری به استراتژیهای نوآورانه برای مقابله با مقاومت دارویی در بیماران سرطانی را نشان میدهد. هدف: این مطالعه به بررسی کاربرد فناوری آنتیسنس برای سرکوب بیان ژن MDR میپردازد و چالشهای ناپایداری و جذب محدود سلولی مرتبط با اولیگونوکلئوتیدهای آنتیسنس را مورد بررسی قرار میدهد. همچنین میزان کارائی نانوذرات سنتز شده در دارورسانی و فتوترمال تراپی همزمان بر روی رده سلولی سرطان سینه بررسی میشود. روش کار: نانوذرات جانوس سیلیکای مزوپوروس/ نقره (Ag/MSN JNPs) را با استفاده از روش ژل-سول سنتز شد و دوکسوروبیسین در ساختار متخلخل سیلیکای مزوپوروس بارگذاری شد و نانوذرات جانوس با کیتوزان برای اتصال آنتیسنس P-gp و آپتامر MUC-1 پوشش داده شد. میزان افزایش برداشت سلولی نانوذرات دارای آپتامر توسط سلول های سرطانی، با استفاده از فلوسایتومتری انجام شد. به منظور بررسی اثرات سمیت سلولی نانوذرات تهیه شده در رده سلولی عادی(MCF-7) و مقاوم سرطان سینه(MCF-7/ADR)، تست MTT انجام شد. به منظور بررسی کارائی آنتی سنس مهار کننده P-gp ، تست وسترن بلات برای پروتئین P-gp انجام شد.یافته ها: یافتههای ما نشان میدهد که Ap-As-DOX-JNPs پس از ۴۸ ساعت، مرگ سلولی معناداری معادل 0.59 ± 89 درصد در سلولهای مقاوم به دارو (MCF-7/ADR) به دست آوردند و همچنین کاهش ۸۰٪ در بیان P-gp مشاهده شد. سلولهای نرمال MCF-7 در هنگام درمان با DOX-JNP ها تحت تابش نزدیک به مادون قرمز (NIR) از 1.12 ± 39.11 درصد به 1.07 ± 30.07 درصد کاهش در بقا را نشان دادند. همچنین میزان برداشت سلولی برای نانوذرات دارای آپتامر افزایش معناداری نسبت به نانوذرات بدون آپتامر در رده سلولی MCF-7 نشان داد. نتیجه گیری: بر پایه نتایج بدست آمده، نانوذرات جانوس طراحی شده می توانند به طور کارآمد درمان سرطان پستان را در حالت برون تنی ارتقا ببخشند و به طور هدفمند و با میزان کمتری از دارو، سرطان پستان را درمان کنند. این نتایج پتانسیل استفاده از نانوذرات جانوس را برای افزایش کارایی شیمیدرمانی، درمان فوتوترمال و ژن درمانی در غلبه بر مقاومت چند دارویی در درمان سرطان تأیید میکند.