تاثیر سالبوتامول و اپی نفرین استنشاقی بر درمان تاکی پنه گذرای نوزادی در بخش NICU بیمارستان الزهرا تبریز
چکیده
تاکی پنه گذرای نوزادی یا TTN وضعیتی خود محدود شونده و خوش خیم است که در نوزادان با هر سن بارداری بلافاصله بعد از تولد می تواند رخ دهد. این وضعیت ناشی از تاخیر در پاکسازی مایعات ریوی جنین پس از تولد بوده که منجر به تبادل ناقص گازهای تنفسی، دیسترس تنفسی و تاکی پنه می گردد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر سالبوتامول و اپی نفرین استنشاقی بر درمان تاکی پنه گذرای نوزادی در بخش NICU انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دو سو کور بود. تمام نوزادان که واجد شرایط ورود به مطالعه باشند با تشخیص تاکی پنه گذرای نوزادی بستری در بخش NICU بیمارستان الزهرا تبریز در بازه زمانی فروردین 1401 تا خرداد ۱۴۰۲ وارد مطالعه شدند. سپس بیماران بعد از رضایت آگاهانه والد یا قیم به طور تصادفی به سه گروه درمان با نبولایزر سالبوتامول، درمان با اپی نفرین و گروه پلاسبو نبولایزر نرمال سالین تقسیم شدند. تشخیص تاکی پنه گذرای نوزادی با استفاده از علائم و تصاویر رادیوگرافی نوزاد و سیر بالینی توسط دو فوق تخصص نوزادان انجام شد. نیم ساعت، یک ساعت و 4 ساعت بعد از تجویز نبولایزر، تعداد تنفس، تعداد ضربان قلب، درصد اشباع اکسیژن و وضعیت بالینی نوزاد ارزیابی و ثبت شد.
یافته ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، بیماران در سه گروه شامل درمان با نبولایزر سالبوتامول (گروه S)، درمان با نبولایزر اپی نفرین (گروه E) و درمان با نبولایزر نرمال سالین (گروه P) بررسی شدند. تعداد کلی ۱۸۰ بیمار در ۳ گروه ۶۰ نفری تحت مداخله طبق گروه های ذکر شده قرار گرفتند که ۱۲۲ مورد (۸/۶۷ درصد) مذکر بوده و ۱۵۶ مورد (۷/۸۶ درصد) حاصل زایمان سزارین بودند. میانگین سن بارداری نوزادان ۷۵/۱ ± ۷۶/۳۵ هفته و میانگین وزن هنگام تولد آن ها ۲۵/۶۱ ± ۳۳/۲۷۰۱ گرم بود. به طور معنی داری درمان با سالبوتامول استنشاقی (که یک بتا آگونیست استنشاقی می باشد) منجر به کاهش مدت زمان نیاز به دریافت NCPAP، اکسیژن تراپی و بستری بیمارستانی نوزادان مبتلا به TTN گردیده است.