بررسی فرسودگی شغلی در دستیاران بالینی رشته های ماژور دانشگاه علوم پزشکی تبریز

Abstract

فرسودگی شغلی سندرمی شامل خستگی هیجانی، شخصیت باختگی و کاهش عملکرد می باشد. این سندرم در افرادی که شغل آنها در برخورد مستقیم با مردم است، رخ می دهد و می تواند منجر به کاهش کیفیت خدمات ارائه شده گردد.

روش اجرا: این مطالعه مقطعی بر روی تمام رزیدنت های رشته های ماژور ( داخلی ، اطفال ، جراحی ، زنان و زایمان ) دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام خواهد گرفت. تمام شماری صورت میگیرد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه فارسی شده فرسودگی شغلی مزلچ است که اولین بار توسط مزلچ و جکسون در سال 1981 انتشار یافت. شامل 22 گویه در سه بعد خستگی هیجانی ( 9 سوال) و مسخ شخصیت (5سوال) و کفایت شخصی ( 8 سوال) است که هر سوال امتیازی از صفر (هرگز) تا شش( هر روز) دریافت میکند. امتیازات بالاتر در خستگی هیجانی و مسخ شخصیت و امتیازات کمتر در کفایت شخصی نشاندهنده ی فرسودگی شغلی می باشد.

نتایج: در این مطالعه پس از اعمال کرایتریاهای ورود و خروج از مطالعه ، 107 دستیار بالینی رشته های ماژور دانشگاه علوم پزشکی تبریز وارد مطالعه شدند. رزیدنت های رشته های جراحی عمومی و زنان و زایمان میانگین امتیاز بالاتری در ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت دارند. تمامی رشته ها بجز رشته ی داخلی ، در بعد کفایت شخصی در گروه "پایین" طبقه بندی شده اند.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سن پایین تر از 35 سال به عنوان یک عامل محافطتی برای بروز فرسودگی شغلی در بعد خستگی هیجانی می باشد. شانس بروز فرسودگی شغلی در ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت و کفایت شخصی در جنسیت مرد در مقایسه با جنسیت زن کمتر است. مجرد بودن به عنوان یک ریسک فاکتور در ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت و کفایت شخصی می باشد. همچنین مشاهده شد که شانس بروز فرسودگی شغلی در بعد خستگی هیجانی در دستیاران رشته های غیر جراحی دار در مقایسه با دستیاران رشته های جراحی دار کمتر است.