صلاحیت بالینی و ارتباط آن با حساسیت اخلاقی و فراشناخت اخلاقی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال1401

Abstract

چکیده فارسی مقدمه: دانشجویان پرستاری به عنوان پرستاران آینده علاوه بر نیاز به شایستگی ها و مهارت های تخصصی برای بررسی و پیش بینی و جهت اتخاذ تصمیم های صحیح حین مراقبت از بیماران لازم است که به ابعاد اخلاقی حرفه ای خود نیز حساس و پایبند باشند. این مطالعه با هدف تعیین صلاحیت بالینی و ارتباط آن با حساسیت اخلاقی و فراشناخت اخلاقی دانشجویان پرستاری در دانشکده پرستاری تبریز در سال 1401 انجام شد. روش کار: یک مطالعه همبستگی توصیفی بر روی 170 دانشجوی پرستاری در دانشکده پرستاری تبریز انجام شد. روش نمونه گیری، به صورت تصادفی بود. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه مشخصات فردی-اجتماعی، صلاحیت بالینی Meretoja، حساسیت اخلاقیLutzen و فراشناخت اخلاقیMcMahon & Good استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق نرم افزار SPSS26 و آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و فراوانی) و آمار استنباطی شامل آزمون‌های؛ تی مستقل، آنالیز واریانس ANOVA و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: میانگین صلاحیت بالینی(انحراف معیار) دانشجویان پرستاری 06/213 (35/37) از نمره کل قابل کسب 73-292 ، میانگین حساسیت اخلاقی 31/129 (55/15) از نمره کل قابل کسب 28-196 و میانگین فراشناخت اخلاقی92/85(35/13) از نمره کل قابل کسب 20-120 محاسبه گردید. نتایج در کل نشان داد که صلاحیت بالینی با فراشناخت اخلاقی همبستگی قوی، مثبت و معنی دار دارد(0p= و511/0r=). ولی با حساسیت اخلاقی(709/0p= و 038/0-r=) همبستگی معنی داری ندارد. همچنین حساسیت اخلاقی با فراشناخت اخلاقی(053/0p= و191/0r=) نیز همبستگی معنی دار نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: همبستگی مثبت و معنادار قوی بین شایستگی بالینی و فراشناخت اخلاقی نشان می دهد که دانشجویان پرستاری توانسته اند به خوبی باورها و ارزش های اخلاقی خود را با مهارت های فنی خود ادغام کنند. به طوری که می توان گفت آموزش نظری واحدهای اخلاق در دانشکده پرستاری تبریز در کنار سابقه کار در محیط بالینی برای دانشجویان پرستاری موثر بوده است..