بررسی اثرات تجویز داروی اینترفرون-بتا یک آ بر روی پروفایل بیان ژنی گیرنده های نیکوتینی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عود کننده- بهبود یابنده
Abstract
مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری دمیلینه کننده همراه با ازدست رفتن ساختار یا عملکرد سلول‌های سیستم عصبی مرکزی و علت اصلی ناتوانی عصبی غیرتروماتیک در بزرگسالان جوان است. مدیریت موثر این بیماری نیازمند یک رویکرد چندوجهی برای کنترل حملات حاد، مدیریت و اصلاح علائم آزاردهنده یا ناتوان کننده مرتبط با این بیماری است. پیشرفت های چشمگیر در درمان انواع ام اس و به ویژه بیماری های عود کننده، چشم انداز بلندمدت بسیاری از بیماران را به طور مطلوب تغییر داده است. اینترفرون-بتا یک آ بیشتر در درمان بیماری ام‌اس به‌کار می‌رود. گیرنده نیکوتین استیل کولین در محل اتصال عصبی عضلانی، یک کانال یونی دردار انتقال دهنده عصبی است که در طول تکامل به خوبی تنظیم شده است تا سیگنال شیمیایی را با حداکثر کارایی و سرعت به سیگنال الکتریکی تبدیل کند. این گیرنده ها در تعدیل پاسخ های ایمنی و التهابی نقش دارند. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات تجویز داروی اینترفرون-بتا یک آ بر روی پروفایل بیان ژنی گیرنده های نیکوتینی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عود کننده- بهبود یابنده می باشد.
روش کار: برای استخراج PBMC ها از فایکول استفاده شد. پس از جدا سازی PBMC ها در ادامه با استفاده از ترایزول RNA سلولی استخراج شده و از کیت سنتز cDNA ، cDNA سنتز گردید. سپس، با استفاده از quantitative Real‐Time PCR تغییرات پروفایل بیان ژن های مختلف گیرنده های مختلف نیکوتینی شامل سابیونیت های بتا دو، آلفا نه و آلفا ده مورد مطالعه قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که با این که در مقایسه‌ی نمونه های مربوط به افراد سالم با افراد مبتلا به بیماری ام اس، بیان mRNA سابیونیت بتا دو و آلفا نه گیرنده نیکوتینی تفاوت معناداری وجود ندارد اما بیان mRNA سابیونیت آلفا ده گیرنده نیکوتینی در بیماران ام‌اس در مقایسه با افراد سالم کاهش معناداری داشته است. همچنین میزان بیان ژن هرسه سابیونیت ذکر شده، در بیمارانی که داروی اینترفرون-بتا یک آ را دریافت کرده اند در مقایسه با افراد بیمار بدون دریافت دارو، به طور معناداری کاهش نشان داده است.