ارزیابی حضور توالی های CRISPR-like و ژن spoT در هلیکوباکتر پیلوری و ارتباط آنها با مقاومت آنتی بیوتیکی و تشکیل بیوفیلم

Abstract

اکثر ایزوله های هلیکوباکترپیلوری حامل ژن spoTهستند که در تشکیل بیوفیلم نقش به سزایی دارد. به علاوه نقش توالی های CRISPR-like در تشکیل بیوفیلم و مقاومت آنتی بیوتیکی در این باکتری تا به حال بررسی نشده است. بنابراین این تحقیق ارتباط ژن spoT و توالی های CRISPR-like را با مقاومت آنتی بیوتیکی و تشکیل بیوفیلم در ایزوله های هلیکوباکترپیلوری مورد هدف قرار داد. همچنین در این مطالعه نقش ژن spoT در مقاومت آنتی بیوتیکی و تشکیل بیوفیلم و بیان آن توسط PNA (پپتید نوکلئیک اسید) مورد ارزیابی قرار گرفت. روشها: ۳۶ ایزوله هلیکوباکترپیلوری برای حضور ژن spoT و توالی های CRISPR-like توسط روش PCR و ارتباطشان با مقاومت آنتی بیوتیکی و تشکیل بیوفیلم مورد مطالعه قرار گرفتند. مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها با روش میکروتیتر پلیت علیه آنتی بیوتیکهای آموکسی سیلین، تتراسایکلین، مترونیدازول و کلاریترومایسین مورد بررسی قرار گرفت. تشکیل بیوفیلم ایزوله ها با روش میکروتیتر پلیت ارزیابی شد. تاثیر PNA علیه مقاومت آنتی بیوتیکی و تشکیل بیوفیلم و سطح بیان ژنspoT مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: از ۳۳ ایزوله spoT مثبت، ۲۶ ایزوله قادر به تشکیل بیوفیلم بودند و هیچکدام از ۳ ایزوله spoT منفی قادر به تشکیل بیوفیلم نبودند. فراوانی مقاومت به آموکسی سیلین، تتراسایکلین، مترونیدازول و کلاریترومایسین در هلیکوباکترپیلوری های spoT مثبت به ترتیب (%۳۶)۱۲، (%۵۷) ۱۹، (%۵۷) ۱۹ و (۶۶/%۶۶)۲۲ بودند. از ۲۳ ایزوله CRISPR-like مثبت، ۱۹ ایزوله توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند و ۷ مورد از ۱۳ ایزوله CRISPR-like منفی قادر به تشکیل بیوفیلم بودند. فراوانی مقاومت به آموکسی سیلین، تتراسایکلین، مترونیدازول و کلاریترومایسین در هلیکوباکترپیلوری های CRISPR-like مثبت به ترتیب (%۴۸)۱۱، (%۷۸) ۱۸، (%۷۸) ۱۸ و (%۱۰۰) ۲۳ بودند. حداقل غلظت مهاری آموکسی سیلین، تتراسایکلین، مترونیدازول و کلاریترومایسین بدون PNA ۱۶، ۲، >۳۲ و ۰۶۲۵/۰ و با PNA ۴، ۲، ۳۲> و ۲۵/۰ بود. OD ایزوله تست شده با PNA ، ۴۱/۰ و بدون PNA، ۴۳۴/۰ بود. میزان بیان ژن spoT در سویه های مواجهه شده با PNA در مقایسه با سویه های مواجهه نشده ۲۰٪ کاهش یافت.