توسعه و ارزیابی برنامه کاربردی تلفن همراه برای تقویت استدلال بالینی دانشجویان پزشکی عمومی در حیطه پزشکی داخلی

Abstract

مقدمه: فناوری‌های مبتنی بر رایانه به خصوص فناوری‌های شبیه‌ساز مبتنی بر موبایل سهم به‌سزایی در پیشبرد اهداف یادگیری و تقویت استدلال بالینی ایفا می‌نمایند. هدف: این مطالعه با هدف توسعه و ارزیابی برنامه کاربردی موبایل برای تقویت استدلال بالینی دانشجویان پزشکی عمومی در حیطه پزشکی داخلی در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گردیده‌است. روش کار: برای انجام این مطالعه از چندین روش شامل مطالعه نظام‌مند مقالات و برنامه‌های مبتنی بر فناوری‌های اطلاعات، برگزاری جلسات بحث گروهی متمرکز و تشکیل پانل خبرگان، طراحی مفهومی برنامه و تعریف محتوا و قابلیت‌های عملکردی برنامه، کدنویسی و ارزیابی برنامه استفاده شد. یافته‌ها: پژوهشگران از بررسی 18 مقاله و 43 ابزار الکترونیکی، الزامات و قابلیت های عملکردی برای تعریف یک سناریوی بیمار مجازی و رویکردهای ارائه آن‌ها در نرم افزار را استخراج نمودند. با بررسی یافته‌های حاصل از این مرحله در جلسات بحث متمرکز گروهی و اکسپرت پانل محتوای برنامه شامل سناریوها، پایگاه داده‌ها، مفاد چندرسانه‌ای موردنیاز و آزمون‌ها نهایی شدند. سپس نرم‌افزار در چهار ماژول آموزش، پیش آزمون، تمرین و پس‌آزمون طراحی شد. بخش تمرین دربرگیرنده چهار مرحله اصلی استدلال بالینی و با امکان تغییر، حذف و افزودن سناریوها، بازاندیشی همراه با بحث گروهی همتایان با پشتیبانی اساتید طراحی شد. پس از توسعه نرم‌افزار و دوره 3 ماهه استفاده کاربران، میانگین نمره رضایت دانشجویان 4.3 و از دیدگاه اساتید 4.1 از 5 به دست آمد و افزایش معنی دار در میانگین نمرات آزمون استدلال بالینی مشاهده شد. نتیجه‌گیری: برنامه بیمار مجازی می‌تواند مهارت استدلال بالینی دانشجویان پزشکی را تقویت نماید و دانشجویان با استفاده از آن با آمادگی بیشتری در عرصه بالینی عمل می‌کنند. کلمات کلیدی: استدلال بالینی، پزشکی داخلی، شبیه‌سازی، بیمار مجازی، آموزش پزشکی¬¬