شناسایی ژن‌های تغییر بیان یافته (DEGs) در آدنوکارسینوم پانکراس با استفاده از آنالیزهای بیوانفورماتیکی و سیستم بیولوژی و ارزیابی اثر داروهای شیمی درمانی رایج بر الگوی بیان ژن‌های کلیدی در سلول های سرطان پانکراس به عنوان اهداف تشخیصی و درمانی مستعد

Abstract

سرطان پانکراس یکی از بیماری‌های خطرناک است که با مرگ و میر بالا همراه است. به دلیل شیوع بالا و تشخیص دشوار در مراحل ابتدایی، اغلب در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شود و درمان موثر کمتری در دسترس است. بروز انسداد مجاری صفراوی، مشکلات گوارشی، کاهش وزن ناشی از کاهش اشتها و سیستم ایمنی ضعیف از جمله علائم مشترک سرطان پانکراس هستند. نرخ بقا در بیماران سرطان پانکراس بسیار پایین است و بیشتر افراد در مدت زمان کوتاهی پس از تشخیص فوت می‌کنند. هدف ما از این مطالعه شناسایی ژن¬های تغییر بیان یافته (DEGs) در آدنوکارسینوم پانکراس با استفاده از آنالیزهای بیوانفورماتیکی و سیستم بیولوژی و ارزیابی اثر داروهای شیمی¬درمانی رایج بر الگوی بیان ژن¬های کلیدی در سلول¬های سرطان پانکراس به عنوان اهداف تشخیصی و درمانی مستعد است، که این خود امری ضروری برای تبیین متدهای تشخیصی و درمانی مؤثرتر جهت مدیریت بهتر سرطان پانکراس و نیز بهبود بقای بیماران می‌باشد. روش کار: در این مطالعه، ابتدا از داده‌های میکروآرایه موجود در بانک اطلاعاتیGEO با کد اختصاصیGSE28735 به منظور مقایسه پروفایل بیان ژنی نمونه‌های توموری بیماران سرطان پانکراس با نمونه‌های نرمال استفاده گردید. با استفاده از ابزار‌های آنلاین، ژن‌های دارای تفاوت بیانی معنادار (DEGs) شناسایی شدند. سپس با استفاده از دیتابیس STRING، شبکه هم بیانی ژنی ترسیم گردید و ژن‌هایی که بیشترین برهمکنش و درجه در این شبکه را داشتند، برای مطالعه بیشتر انتخاب شدند. برای تایید این ژن‌ها، سلول‌های سرطان پانکراس با داروهای شیمی درمانی 5-فلوئورواوراسیل و اگزالی پلاتین تیمار شدند. سپس با استخراج محتوای RNA سلول‌های تیمار شده و سلول‌های کنترل، cDNA سنتز گردید و بیان ژن‌های شناسایی شده با استفاده از روش Real-Time PCR بررسی شد. نتایج آنالیز تغییرات بیان ژن‌ها و مقایسه با گروه شاهد با استفاده از نرم افزارهای مخصوص آماری، مانند GraphPad Prism و t-test، ممورد بررسی قرار گرفت. در تمام تست‌های آماری، مقدار P value کمتر از 0.05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که داروهای شیمی درمانی اگزالی پلاتین و فلورواوراسیل توانایی قابل توجهی در کاهش زنده مانی سلول‌های سرطانی پانکراس دارند. علاوه بر این، نتایج نشان داد که این داروها، به ویژه ترکیب آنها، منجر به کاهش معنادار بیان ژن‌های ITGB1 و LAMC2 می‌شوند که از جمله ژن‌های مهم درگیر در روند پاتوژنز سرطان پانکراس می باشند.