ارزیابی صلاحیت رانندگی رانندگان سالمند ایران : یک مطالعه مقطعی در سال 1402

Abstract

چکیده مقدمه: حوادث ترافيكـي يكـي از شـايع تـرين سوانح و حوادثي هسـتند كـه سـالانه جـان بسـياري از مردم را در جهان به خطر مي اندازد. در بین گروه های سنی مختلف اخیرا سالمندان به علت افزایش جمعیت آنها همراه با سالمند شدن جمعیت و بروز اکثر حوادث و سوانح در افراد بالای 60 سال توجه سیاستگذاران بهداشتی را به خود جلب کرده. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی صلاحیت رانندگی رانندگان سالمند ایران انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه ی مقطعی می باشد که به منظور ارزیابی صلاحیت رانندگی سالمندان ایران در سال 1402 و با استفاده از پرسشنامه Questionnaire Older Drivers Self-Assessment که توسط Royal Automobile Club of Queensland تنظیم شده است، داده های حاصل از 203 شرکت کننده در مطالعه، آنالیز شد. برای انتخاب شرکت¬کنندگان نیز از روش¬های نمونه¬گیری در دسترس استفاده شد. جهت جمع¬¬آوری داده¬ها، پرسشنامه مذکور، به دو صورت الکترونیکی و حضوری در اختیار گروه هدف قرار گرفت. داده¬های جمع¬آوری شده با استفاده از نرم¬افزار 24 : SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع 203 نفر در مطالعه حاضر شرکت کردند که اکثر آنان مرد بودند (94.6%). میانگین سنی شرکت¬کنندگان 64.27 سال بود. تحصیلات اکثر از شرکت¬کنندگان، دیپلم بود (43.2 %) و شغل بیشتر افراد شرکت کننده در مطالعه راننده تاکسی بود(21.2%). براساس نتایج مطالعه حاضر میانگین نمره کل افراد شرکت کننده 14.79 از 34 گزارش شد. میانگین نمره سلامتی 4.93 از 13 میانگین نمره رانندگی 7.44 از 15 و میانگین نمره سایر عوامل نیز 2.42 از 6 گزارش شد که همه در بازه زرد قرار گرفتند.همچنین نتایج مطالعات نشان داد که بین وضعیت اشتغال افراد شرکت کننده در مطالعه با سایر عوامل رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شرایط رانندگی سالمندان در ایران از وضعیت چندان خوبی برخوردار نیست لذا پیشنهاد می گردد رانندگان پرخطر شناسایی و در جهت ارتقای سلامت روانی و فیزیکی آنها اقدامات لازم انجام شود. کلمات کلیدی: حوادث ترافیکی، سالمندی، صلاحیت رانندگی، ارزیابی