سازگاری تحصیلی دانشجویان پرستاری و ارتباط آن با ادراک از محیط آموزشی دانشکده و بخش های بالینی در دانشکده پرستاری مامایی تبریز، سال 1402

Abstract

چکیده: مقدمه و هدف: آموزش پرستاری در تربیت فارغ التحصیلان موفق که موجب اعتلای نیازهای درمانی کشور شوند نقش بسزایی دارد. از جمله عوامل موثر در آموزش دانشجویان سازگاری تحصیلی و بررسی عوامل موثر بر آن همچون ادراکات از محیط های آموزشی است. بنابراین هدف کلی مطالعه حاضر تعیین سازگاری تحصیلی دانشجویان پرستاری و ارتباط آن با ادراک از محیط آموزشی دانشکده و بخش های بالینی در دانشکده پرستاری و مامایی تبریز است. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی می باشد. 230 نفر از دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری دانشکده پرستاری مامایی تبریز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده های مطالعه با رعایت ملاحظات اخلاقی، از طریق فرم مشخصات فردی اجتماعی دانشجویان، پرسشنامه سازگاری تحصیلی Baker و Siryk، پرسشنامه ادراک از محیط آموزشی موسسه Roff (Dreem) و پرسشنامه درک از محیط آموزش بالینی استرند (Uceem)، به روش کتبی و خود اظهاری جمع آوری شد. داده ها بعد از جمع آوری با استفاده از نرم افزار Spss v24 با آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از مدل رگرسیون تک متغییره و چند متغییره برای پیش بینی تغییرات نمره سازگاری تحصیلی با استفاده از متغیرهای زمینه ای و ادراک از محیط آموزش دانشکده و ادراک از محیط آموزش بالینی استفاده شد. یافته‌ها: اکثریت دانشجویان مذکر (3/51 %) و دارای میانگین سنی 07/25 سال بودند. میزان سازگاری تحصیلی دانشجویان با میانگین 66/10±19/91 در دامنه 57 تا 112، در حد متوسط بود و میزان ادراک از محیط آموزش بالینی نیز از حداکثر امتیاز 125، با میانگین 24/14± 73/81 گزارش شد. میانگین ادراک از محیط آموزشی دانشکده70/25 ± 16/114 در دامنه بین 101 تا 150 بود. ادراک دانشجویان از محیط آموزشی دانشکده، با ضریب همبستگی (339/0r =) و سطح معنی داری (001/0P<) و ادراک دانشجویان از محیط آموزشی بالینی، با ضریب همبستگی (206/0 r=) و سطح معنی داری (004/0P=)، با سازگاری تحصیلی دارای رابطه مثبت و معنی دار بود. همچنین متغیر های زمینه ای جنسیت،وضعیت تاهل، مقطع تحصیلی و سن دارای رابطه معنی دار با سازگاری تحصیلی بودند .در مدل رگرسیون نیز تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد با ضریب 219/0 و ادراک از محیط آموزش بالینی با ضریب 195/0 بر نمرات سازگاری تحصیلی تأثیر مثبت داشتند و این دو متغیر 14 درصد از تغییرات نمرات سازگاری تحصیلی دانشجویان را پیش بینی می¬کردند (14/0=R2، 001/0 < p ). نتیجه‌گیری: ادراک از محیط آموزشی دانشکده و محیط آموزش بالینی نقش مثبت و مهمی در سازگاری تحصیلی دانشجویان ایفا می‌کند لذا مدیران و مسئولین آموزش در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی می‌توانند با ایجاد و فراهم سازی یک محیط حمایتی و مثبت، به بهبود سازگاری تحصیلی دانشجویان کمک کنند.