ارزیابی اثر جنیستین و الئوروپین بر بیان ژن‌های دخیل در مقاومت داروئی در رده‌های سلولی لوکمی‌ میلوئیدی حاد HL-60و KG1

Abstract

لوکمی‌ها به عنوان بدخیمی‌های گلبول‌های سفیدی توصیف می‌شوند که با تکثیر بی‌رویه سلول‌های خونساز و نارسایی مغزاستخوان همراه هستند که در این میان لوکمی ‌میلوئیدی حاد(AML) اغلب رده‌های سنی بالا را درگیر کرده و منجر به مرگ حدود 80% بیماران می‌شود. داروهای شیمی درمانی‌ که جهت درمان AML استفاده می‌شوند می‌توانند بر روی سلول‌های طبیعی هم اثر بگذارند و از طرفی مقاومت‌های داروئی و عود مجدد بیماری از موانع مهم درمان این بیماری محسوب می‌شوند. لذا استفاده از ترکیبات حاصل از مواد طبیعی نظیر الئوروپین و جنیستین با افزایش اثربخشی وکاهش عوارض جانبی، سمیت بالای داروهای شیمی درمانی‌ را جبران می‌کنند. در این مطالعه اثر الئوروپین و جنیستین بر میزان بیان ژن‌های MRP,MDR1,BAX,BCL2 در رده‌های سلولی لوکمی‌ میلوئیدی حاد HL-60 و KG1 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه ابتدا با استفاده از MTT، دوز IC50 برای جنیستین، الئوروپین و ترکیب هر دو دارو در هر دو رده سلولی تعیین شد. سپس سلول‌ها تحت تیمار با داروها قرار گرفتند. پس از گذشت 24، 48، 72 ساعت از تیمار سلول‌ها ، میزان بیان ژن‌های MRP,MDR1,BAX,BCL2 با استفاده از تکنیک Time PCR Real بررسی شدند. یافته‌ها: پس از تیمار سلول‌ها و انجام تست MTT مشخص شد هر دو داروی الئوروپین و جنیستین دارای اثرات سایتوتوکسیک می‌باشند که ترکیب این دو با هم این اثر را تقویت می‌کند. داده‌های Real Time PCR همسو با این نتایج بوده و نشان دادند که ترکیب داروها سبب کاهش بیان ژن‌های BCL2,MDR1,MRP1 و افزایش بیان BAXمی‌شود.