مقایسه اثرات رمی فنتانیل با فنتانیل بر شدت درد، وضعیت همودینامیک و عوارض پس از بیهوشی بیماران کاندید جراحی کاتاراکت
Abstract
با توجه به اینکه در بیمارانی که تحت جراحی کاتاراکت قرار می گیرند در حین جراحی بایستی برای بیمار تهویه مناسب و راه هوایی مطمئن برقرار گردد لذا استفاده از دارویی که بتواند سمپاتیک بیمار را کنترل نماید و در عین حال در اینداکشن بیمار برای بیهوشی کمک کننده باشد بسیار ارزشمند و مهم می باشد وبا توجه به محدودیت شل کننده ها در بیماری های عصبی و عضلانی هدف از این مطالعه مقایسه فنتانیل با رمی فنتانیل (در کنار پروپوفول به عنوان داروی اینداکشن و نگهداری بیهوشی با گاز ایزوفلوران به میزان یک درصد وبرای پارالیز درگروه فنتانیل استفاده ازآتراکوریوم) وجایگزینی رمی فنتانیل بجای شل کننده می باشد. این مطلب را از حیث تسهیل در اینداکشن، کاهش عوارض بعد عمل و در نهایت موفقیت جراحی کاتاراکت بررسی می کنیم.
روش کار و مواد: این مطالعه که یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده و دو سوکور و دارای رویکرد آینده نگر می باشد، با مشارکت 400 بیمار کاندید جراحی کاتاراکت انجام شد. بیماران به صورت رندوم در دو گروه فنتانیل و رمی فنتانیل قرار گرفتند و برای هر دو گروه برای اینداکشن از پروپوفول و نگهداری بیهوشی با گاز ایزوفلوران به میزان یک درصد بود و برای پارالیز درگروه فنتانیل ازآتراکوریوم ودر گروه رمی فنتانیل بدون شل کننده بود. در گروه فنتانیل اینداکشن با 1 میلی گرم میدازولام، 7/0 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن فنتانیل، 1 تا 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن پروپوفول به همراه 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بیمار لیدوکائین و در نهایت 10 میلی گرم آتراکوریوم تزریق شد. در گروه رمی فنتانیل اینداکشن با 1 میلی گرم میدازولام، 2 تا 4 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن رمی فنتانیل، 1 تا 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن پروپوفول به همراه 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بیمار لیدوکائین تزریق شد. سپس سرعت شروع بیهوشی و عوارض بعد از اتمام جراحی در ریکاوری بیماران ثبت شد.
یافته ها: تحریک پذیری (014/0=P)، میزان نیاز به داروی شل کننده (009/0=P) و میانگین داروی شل کننده (036/0=P) در بیماران گروه رمی فنتانیل به صورت معناداری بیشتر از گروه بیماران فنتانیل بود. رگورژیتاسیون بین دو گروه بدون اختلاف آماری معناداری بود (744/0=P) اما تهوع در واحد ریکاوری (041/0=P) و میزان نیاز به داروی ضد تهوع در واحد ریکاوری (038/0=P). در بیماران گروه فنتانیل به صورت معناداری بیشتر از گروه رمی فنتانیل بود. ضربان قلب و فشار خون (سیستولیک و دیاستولیک) در بیماران دریافت کننده رمی فنتانیل بعد از اینداکشن بیهوشی(در تمامی زمان ها)به صورت معناداری پایین تراز گروه فنتانیل بود. میانگین زمان بیهوشی پس از تزریق کامل پروپوفول (041/0=P) در بیماران دریافت کننده رمی فنتانیل به صورت معناداری کمتراز گروه فنتانیل بود ، سرعت برگشت تنفس در بیماران (048/0=P) و سرعت برگشت هوشیاری نیز در بیماران دریافت کننده رمی فنتانیل به صورت معناداری بیشتراز گروه فنتانیل بود(042/0=P).