بررسی میزان بیانRNA غیرکدکننده بلند 01111 LINC و ژن1 DUSP- در نمونه های توموری و مارژین ملانوم مخاطی سروگردن

Abstract

سرطان امروزه پس از بیماری¬های قلبی عروقی به عنوان دومین عامل مرگ و میر شناخته می-شود.ملانوما به عنوان شایعترین بدخیمی کشنده درگیر کننده پوست شناخته می شود.این سران که منشا آن را سلولهای ملانوسیت جهش یافته می دانند در سالهای اخیر شیوع بالاتری را از خود نشان داده است. عوامل محیطی مختلفی مانند استعمال دخانیات و قرار گرفتن در معرض تابش های فرابنفش در کنار عوامل ژنتیکی از ریسک فاکتورهای شناخته شده این بیماری محسوب می شوند.انجام پروژه¬هایی مانند ترانسکریپتوم نشان داد که اکثر ژنوم انسان به RNA غیر کدکننده رونویسی می¬شود، این ژنها نقش¬های متفاوتی در تنظیم بیان ژن¬ها و فعالیت¬های مختلف سلول نقش ایفا می¬کند و همچنین نقش مهمی در رشد و پیشرفت بیماری های مختلف مثل دارند. از این میان نقش ژن غیرکدکننده 01111 LINC و ارتباط آن با میزان بیان) 1 (MAPK-1 DSUP- در انواع مختلف سرطانها بررسی شده و مورد توجه قرار گرفته است . مواد و روش‌ها: در این پژوهش30 نمونه از بافت تومور و 30 نمونه حاشیه تومور بیماران سرطانی مبتلا به ملانوم مخاطی سر و گردن شامل 17 مرد و 13 زن مورد بررسی قرار گرفت. از بافت¬های مورد نظر توسط کیت استخراج (ترایزول)، RNA را جدا کرده، از RNA استخراج شده سنتز cDNA انجام داده، سپس Real Time PCR برای بیان ژنهای هدف انجام شد و در نهایت آنالیز آماری را توسط نرم افزار انجام داده¬ایم. یافته‌ها: طبق نتایج مطالعه¬ی انجام شده، بیان 1 DSUP- در بافت توموری نسبت به بافت سالم حاشیه¬ای به طور معنادارای کاهش داشت ولی تغییرات بیان 01111 LINC در نمونه های توموری و مارژین دارای تغییرات معنی داری نبود . ازطرفی بیان 1 DUSP- با شاخص های بالینی بیماران مثل متاستاز و درگیری لنف نود در ارتباط بود. همچنین یافته های مربوط به آنلیزهای بیومارکری نشان داد که بیان این ژنها توانایی تفکیک بافت سالم از بیمار را نداشته و فاقد ارزش بیومارکری هستند.