تاثیر روش های مختلف بلیچینگ روی رنگ و ترانسلوسنسی یک نوع کامپوزیت یونیورسال تک رنگ

Abstract

مقدمه: بلیچینگ یک روش محافظه کارانه ، امن و اقتصادی برای درمان دندان های بد رنگ میباشد. کامپوزیت ها یک بخش جدایی ناپذیر درمان های ترمیمی امروزی هستند و انواع مختلفی از ترمیم های کامپوزیتی ممکن است در دهان یک فرد وجود داشته باشد. درحین بلیچینگ، ترمیم های کامپوزیت موجود ، در تماس با عوامل هیدروژن پراکساید قرار میگیرند. در نتیجه فرایند بلیچینگ ممکن است تطابق رنگ عالی قبلی از بین رفته و باعث یک شکست زیبایی شود. بنابراین نیاز به تعویض ترمیم وجود خواهد داشت. در این مطالعه تاثیر سه نوع بلیچینگ بر روی رنگ و ترانسلوسنسی کامپوزیت یونیورسال تک رنگ مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی تعداد 45 دیسک کامپوزیتی Omnichroma با قطر 10 میلیمتر و ضخامت 2 میلیمتر بر اساس روش بلیچینگ (بلیچینگ خانگی، Office، و لیزر Nd:YAG) به سه گروه 15 تایی تقسیم شدند. ارزیابی رنگ و ترانسلوسنسی پایه نمونه ها با دستگاه اسپکتروفتومتر با سیستم CIELAB، اندازه گیری شد. ارزیابی نهایی رنگ و ترانسلوسنسی نمونه ها بعد از بلیچینگ، بر اساس CIELAB با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر انجام و تغییرات آنها محاسبه گردید. برای مقایسه تغییر رنگ و ترانسلوسنسی قبل و بعد از بلچینگ از آزمون Paired t-test (در صورت نرمال) و از آزمون رتبه علامتدار ویلکاکسون (غیرنرمال) استفاده شد. همچنین برای مقایسه میانگین تغییر رنگ و ترانسلوسنسی در بین گروهها از آنالیز واریانس یکطرفه (در صورت نرمال) و از آزمون کروسکال والیس (در صورت غیرنرمال) استفاده شد. در صورت معنی داری آزمون F از آزمون تعقیبی مناسب برای مقایسه دوبه دو گروهها استفاده شد. سطح معنی داری در کلیه آزمون ها کمتر از 5 درصد در نظر گرفته شد. یافته ها: طبق نتایج مطالعه حاضر، هر سه روش بلیچینگ هیدروژن پراکساید، کارباماید پراکساید و لیزرNd:YAG تفاوت معنی داری را در میزان تغییر رنگ(∆E) کامپوزیت یونیورسال Omnichroma ایجاد کردند. نتایج نشان داد کارباماید پراکساید به طور معنی داری بیشترین تغییر رنگ را داشت (69/7=∆E) و میزان تغییر رنگ ایجاد شده توسط هیدروژن پراکساید (63/5=∆E) و لیزر (16/5=∆E) اختلاف معنی داری ندارد. در هر سه گروه بلیچینگ، افزایش در مقدار L* نشان دهنده افزایش روشنی است. a* در لیزر و هیدروژن پراکساید شیفت به سمت سبز (مقادیر منفی) و در کارباماید پراکساید شیفت به قرمزی (مقدار مثبت) را نشان داد. b* در هر سه گروه بلیچینگ کاهش یافته و نشان از کاهش زردی را داشت. در رابطه با تغییر ترانسلوسنسی نیز هر سه روش بلیچینگ تفاوت معنی داری داشتند. کارباماید پراکساید به طور معنی دار بیشترین تغییرات را داشت (0.6727) و میزان تغییرات ترانسلوسنسی هیدروژن پراکساید (0.2727) و لیزر (0.2413) اختلاف معنی داری نداشتند.

نتیجه گیری: روش های مختلف بلیچینگ می توانند تغییر محسوس در پارامترهای رنگی و ترانسلوسنسی کامپوزیت رزین یونیورسال تک رنگ ایجاد کنند. تاثیر روش بلیچینگ خانگی به دلیل مدت زمان تماس بیشتر ماده بلیچینگ بیشتر از روش های در مطب می باشد

کلیدواژه ها: تغییرات رنگ، ترانسلوسنسی، کامپوزیت یونیورسال، بلیچینگ