بررسی تاثیر باکتری‌های پروبیوتیک بر روی میزان بیان ژن‌های ناقل کلسترول(1ABCA, 1G) و پاسخ‌های ضد‌التهابی در ماکروفاژهای تمایز یافته از خون افراد چاق دیابتی

Abstract

بیماران دیابتی دارای اختلالات لیپیدی، افزایش سطح تری گلیسیرید، کاهش کلسترولHDL ، افزایشLDL ، چاقی، فشار خون بالا می باشند و همین مسائل می تواند زمینه ساز بیماریهای قلبی-عروقی گردد. یکی از روشهای درمانی جدید استفاده از پروبیوتیک ها با هدف بهبود فلور میکروبی روده، بهبود مقاومت انسولینی، تنظیم سطح گلوکز خون، کاهش سطح لیپیدها، و تاخیر یا ممانعت از شروع دیابت می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر باکتری‌ پروبیوتیک بر روی میزان بیان ژن‌های ناقل کلسترول(ABCA1, ABCG1) و پاسخ‌های ضد‌التهابی در ماکروفاژهای تمایز یافته از خون افراد چاق دیابتی و سالم می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه 60 نفر (30 نفر افراد چاق پیش دیابتی و 30 نفر چاق) شرکت کردند. اطلاعات مربوط به میزان قند خون ناشتا، انسولین، کلسترول کل، تری گلیسیرید، HDL، LDL ، انسولین و مقدار HOMA و BMI افراد تعیین شد. سپس از افراد خونگیری به عمل آمد و بعد از استخراج مونوسیت ها با استفاده از PMA به ماکروفاژ تمایز داده شدند.پروبیوتیک مورد مطالعه لاکتوباسیلوس پلانتاروم در محیط کشت MRS براث کشت داده شد و بعد از رسیدن به جمعیت مورد نظر با گروه های زیر تیمار شد. ماکروفاژهای گروه بندی شده و تیمار شده با پروبیوتیک عبارتند از : گروه کنترل، گروه چاق+ پروبیوتیک، گروه چاق- دیابتیی، گروه چاق دیابتی+ پروبیوتیک، گروه کنترل چاق+ پروبیوتیک+ LPS . بعد از استخراج RNA ، سنتز cDNA صورت گرفت. سپس میزان بیان ژن ها ABCA1 و ABCG1 و LXR-a در هر گروه با ریل تایم پی سی آر برآورد شد. میزان اینترلوکین های التهابی TNF-α , 1βIL و به روش الایزا با استفاده از کیت های مربوطه اندازه گیری شد. نتایج :طبق نتایج میانگین سطح کلسترول و شاخص مقاومت به انسولین در گروه پیش دیابتی و چاق نبست به گروه کنترل بیشتر بوده و اختلاف بین این دو گروه با گروه کنترل معنی‌دار بود. میانگین سطح گلیسیرید، LDL، انسولین و گلوکز در گروه پیش دیابتی در مقایسه با گروه کنترل معنی‌دار بود اما میانگین HDL اختلاف معنی‌داری بین گروه‌ها نشان نداد. همانطور که انتظار می رفت میزان بیان ژن های مورد مطالعه در گروه دیابت چاق کاهش یافته بود که با تیمار پروبیوتیک به میزان معنی داری (p < 0.01, p < 0.05) افزایش نسبت به گروه کنترل چاق و پیش دیابت نشان داد. همچنین میزان TNF-α , 1βIL بعد از تیمار با پروبیوتیک کاهش یافت.