مقایسه کفایت دیالیز آنلاین با میزان جریان خون یکسان از طریق فیستول عروقی و کاتتر همودیالیز در بیماران مزمن دیالیزی

Abstract

دسترسی عروقی در همودیالیز یک امر اساسی است و امکان درمان موثر اختلال عملکرد کلیه را فراهم می کند. در همودیالیز برای بیماران مزمن کلیوی ، کفایت دیالیز تحت تأثیر عوامل متعددی است. مطالعات فعلی در مورد روش های دیالیز ، به طور خاص مقایسه کفایت همودیالیز آنلاین با فیستول AV و با دسترسی کاتتر همودیالیز ، چندین چالش را نشان می دهد. هدف مطالعه ما مقایسه کفایت همودیالیز آنلاین با فیستول AV در برابر دسترسی از طریق کاتتر همودیالیز می باشد. روش کار: جمعیت مورد مطالعه در پژوهش حاضر، شامل 150 بیمار بزرگسال با میانگین سنی 90/14 ± 64/62 سال است که به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول شامل 75 بیمار تحت دیالیز مزمن با دسترسی از طریق فیستول AV و گروه دوم شامل 75 بیمار تحت دیالیز مزمن با دسترسی از طریق کاتتر همودیالیز با حداکثر 5 سال اختلاف سنی با گروه اول بود.در ادامه بیماران هر دو گروه تحت دیالیز با سرعت جریان خون یکسان قرار گرفتند و بررسی کفایت دیالیز به مدل OCM و KT/V برای همه شرکت کنندگان در طول مطالعه اندازه گیری و مستند شد. نتایج: هیچ اختلاف معنی داری از لحاظ سن، جنسیت و سابقه بیماری بین دو گروه AVF و کاتتر وجود ندارد. مقادیر فشار خون، UF و مدت زمان در گروه AVF به طور معنی داری بیشتر از گروه کاتتر بود (000/0 =P). مقادیر OCM اندازه گیری شده در دو گروه نشان داد که مقدار میانه و IQR این متغیر در گروه AVF 145/1 (24/0) و در گروه کاتتر 140/1 (30/0) می باشد (759/0 = P). همچنین در مورد KT/V، میزان میانه و IQR آن در گروه AVF 16/1 (26/0) و در گروه کاتتر 20/1 (43/0) می باشد (601/0 = P). بین میزان BMI و هر دو متغیر OCM و KT/V یک همبستگی منفی وجود دارد (30/0- =r، 000/0 =p). همبستگی بین سایر فاکتور ها و مقادیر OCM و KT/V از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد.