"بررسی نتایج تعبیه کاتتر سوپراپوبیک طی جراحی یورتروپلاستی در درمان تنگی پیشابراه مردان"
Abstract
تنگی مجرای ادرار در مردان نسبتاً شایع میباشد. شایع ترین علت آن در کشورهای توسعه یافته، یاتروژنیک و در کشورهای در حال توسعه، تروما است.هیچ روش واحدی برای مدیریت تمام تنگی ها مناسب نیست و در صورت عود تنگی ممکن است چندین تکنیک در یک بیمار استفاده شود. در انتخاب تکنیک جراحی یورتروپلاستی، عوامل مختلفی تاثیرگذارند که با توجه به آن ها کارآمدترین روش جراحی انتخاب می شود.در بین روش های مختلف، جراحی یورتروپلاستی باز به عنوان گلد استاندارد درمان شناخته میشود. در بسیاری از موارد جهت پیشگیری از برخی عوارض و مدیریت بهتر آنها، بلافاصله پس از ترمیم مجرا برای بیمار کاتتر سوپراپوبیک سیستوستومی تعبیه میشود. در واقع می توان گفت تعبیه کاتتر سوپراپوبیک در حین جراحی با فوایدی چون ساده تر کردن درناژ ادراری بدون مداخله جدید در مواردی مثل عفونت ادراری در فاز زودهنگام بعد از عمل و یا تسهیل درناژ در موارد عود زودرس تنگی همراه است و در عین حال، مشکلات بالقوه ی آن می تواند شامل هزینه های اضافی و عوارض مختص این پروسیجر باشد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین ضرورت یا عدم ضرورت تعبیه کاتتر سیستوستومی در یورتروپلاستی غیرکمپلکس است تا در صورت امکان بیماران و نظام سلامت از یک پروسیجر زمان بر و غیرضروری بی نیاز شوند و یا برعکس، در صورت اثبات ضرورت این کاتتر، بیمارانی که از آن سود می برند مشخص و برای این دسته یا همه بیماران در حین جراحی یورتروپلاستی کاتتر سوپرابوبیک تعبیه شود.
مواد و روش کار: تقسیم بیمارانی که در بازه زمانی ۶ سال(ابتدای۹۶ تا پایان ۱۴۰۱)تحت جراحی یورتروپلاستی قرار گرفته اند به دو گروه دارای سیستوستومی و بدون سیستوستومی و سپس بررسی ویژگیهای دموگرافیک و اتیولوژیک و تکنیکال جراحی انها.
یافته ها: جهت انجام مطالعه پرونده ی ۲۱۰ نفر از بیماران مورد بررسی قرار گرفت که معیارهای ورود در مورد ۱۵۳ نفر از آنها صدق می کرد. میانه ی سن بیماران ۴۴ سال بود .اتیولوژی تنگی در ۶۵ مورد تروماتیک و در سایر موارد غیر تروماتیک(ایدیوپاتیک،ایاتروژنیک،التهابی) بود. جهت ۷۹ نفر طی جراحی کاتتر سیستوستومی سوپراپوبیک تعبیه شده بود و ۷۴ نفر فاقد آن بودند. از گروه اول ۶ نفر و از گروه دوم نیز ۶ نفر دچار عفونت زودهنگام بعد از جراحی شده بودند(۰.۹۰۶P=) سختی دفع ادرار یک هفته بعد از خروج کاتتر مجرای ادراری به ترتیب در ۱۴ و ۱۲ مورد از افراد گروه اول و دوم مشاهده شد.(۰.۸۰۴P=) رتانسیون ادراری تنها در یک نفر از گروه دوم دیده شد ودر هیچ یک از افراد گروه اول دیده نشد. دیر بسته شدن محل ورود کاتتر، ترشح ادرار به فضای پریتونیال، نیاز به جراحی جهت بستن محل کاتتر و نیاز به انجام مجدد پروسیجر به صورت باز یا بسته در هیچ یک از موارد وجود نداشت.