ارتباط بین اسکور کواگلوپاتی ناشی از سپسیس با شدت، پروگنوز و مرگ ومیر کووید-19

Abstract

همه‌گیری کووید-19 در هر کشوری به یک موضوع فوری تبدیل شده است. تشخیص موارد شدید کووید-19 با توجه به محدود بودن زیرساخت‌های مراقبت‌های بهداشتی، مهم است تا اولویت را بتوان برای بستری شدن بیماران با شدت بالاتر بیماری تعلق داد. بر اساس گزارش‌های اخیر، شدیدترین بیماران مبتلا به انعقاد خون هستند، لذا آزمایش‌های انعقادی ممکن است برای تشخیص موارد شدید کووید-19 برای در الویت قرار دادن در امر درمان می تواند مفید باشد بر این اساس در این مطالعه توصیفی گذشته نگر ارتباط بین اسکور کواگلوپاتی ناشی از سپسیس با شدت، پروگنوز و مرگ ومیر کووید-19 را بررسی کردیم. روش ها: تعداد 80 بیمار مبتلا به کووید-19 از تاریخ 1/1/1399 تا تاریخ 29/12/1400 از روی نتایج موجود در پرونده پزشکی شان وارد مطالعه شدند بیماران در سه گروه از نظر شدت بیماری طبقه بندی شدند. داده های دموگرافیک، همچنین داده های مربوط به مرگ و میر بیمار قبل از ترخیص، طول مدت بستری در بیمارستان، داده های مربوط به علایم حیاتی در زمان پذیرش در بیمارستان همچنین داده های بیوشیمیایی ثبت شد. در مورد هریک از بیماران امتیاز اسکور کواگلوپاتی (SIC) طبق دستورالعمل مربوطه محاسبه شد و در نهایت ارتباط بین SIC با شدت، پروگنوز و مرگ ومیر کووید-19 و دیگر متغیرهای ثبت شده بررسی شد. نتایج: نتایج ما نشان داد که در افراد با مورتالیتی داخل بیمارستانی به طور معنی داری سن (0.001=P )، شمارش گلبول های سفید(0.008=P )، (0.001=P )PT، (0.001=P )INR، سطح کراتینین بیشتر (0.001=P ) و میزان اشباع اکسیژن خون (0.001=P ) و (0.001=P )GCS نسبت به گروه بدون مورتالیتی داخل بیمارستانی کمتر بود. نمره کل SOFA به طور معنی داری در گروه افراد با مورتالیتی داخل بیمارستانی نسبت به گروه مقابل بیشتر بود (0.001=P ). نمره کل SIC در گروه افراد با مورتالیتی داخل بیمارستانی نسبت به گروه مقابل بیشتر بود که علت اصلی آن مربوط به تفاوت در INR دو گروه بود (0.049=P). و در نهایت، بین طول مدت بستری و نمره SIC در بیماران کووید-19 بستری شده ارتباطی یافت نشد.