تاثیر تشکیل پروتئین کرونا بر روی عملکرد انواع نانوذرات جامد لیپیدی

Abstract

امروزه استفاده از نانوتکنولوژی در سیستم های دارورسانی با سرعت زیادی در حال توسعه می باشد. پس از قرار گرفتن نانوذرات در تماس با مایعات زیستی، پروتئین‌های مختلف موجود در پیرامون آنها تاج پروتئینی به نام پروتئین کرونا تشکیل می دهد. هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر تشکیل پروتئین کرونا بر عملکرد انواع نانوذرات جامد لیپیدی می باشد. روش کار و مواد: در ابتدا نه نانوذره جامد لیپیدی متفاوت سنتز شد. پس از انتخاب بهترین نمونه از نظر سمیت، برای آن نمونه در چهار حالت با و بدون دارو (شیکونین) و با و بدون پروتئین کرونا سایز و پتانسیل زتا، مورفولوژی در SEM و رهش دارویی بررسی شد. در بخش سلولی با استفاده از سلول های MCF7 علاوه بر بررسی میزان سمیت سلولی با تست MTT، Uptake سلولی، آپوپتوز و نکروز، مورفولوژی هسته با رنگ آمیزیDAPI و مهاجرت سلولی با تست Scratch بررسی شد. یافته ها: نانوذره حاصل از Compritol و Tween 20 کمترین سمیت را در دو حالت با (با زنده‌مانی %82.07) و بدون پروتئین کرونا (با زنده‌مانی %93.46) داشت. طی مقایسه نه نانوذره سنتز شده تفاوت قابل توجهی در میزان Uptake سلولی آن ها مشاهده نشد. طی بررسی های فیزیکوشیمیایی، سایز نانوذرات سنتزی پس از اضافه شدن پروتئین کرونا بزرگتر (در نمونه دارای شیکونین از 103.4 به 166.1( و پتانسیل زتای آن ها کمتر (از 5.10- به 5.32- در نمونه بدون دارو و از 3.19- به 4.57- برای نمونه با دارو) شد. بررسی های SEM داده هایDLS را تایید کرد و شکل کروی نانوذرات سنتز شده را نشان داد. پروتئین کرونا باعث بهبود عملکرد نانوذره در کنترل مهاجرت سلولی (%24.55) و آپوپتوز (%44.81 آپوپتوز دیررس) شد که این یافته توسط رنگ آمیزی DAPI و بررسی میزان مساحت هسته ای (44.9%) تایید شد.