بررسی اپیدمیولوژیک ۵ ساله دایسکشن آئورت در سال های 2017 تا 2021 در بیمارستان شهید مدنی تبریز
چکیده
تاکنون آنالیز جامع شاخص های اپیدمیولوژیکی دایسکشن آئورت و اثرات آن ها بر میزان مرگ و میر بیماران در آذربایجان شرقی انجام نگرفته است، هدف این مطالعه بررسی میزان شیوع دایسکشن آئورت و شناسایی فاکتورهای دخیل در میزان مرگ و میر بیماران بود.
روش ها و مواد: این مطالعه مقطعی از طریق بررسی پرونده های بیمارانی که بین سال های2017 تا 2021 تشخیص دایسکشن آئورت داشتند انجام شد. مرگ و میر ۳ ماهه بیماران از طریق برقراری تماس تلفنی پیگیری شد. در نهایت فاکتورهای مستقل تاثیر گذار در میزان مرگ و میر بیماران از طریق آنالیز رگرسیون لوجیستیک شناسایی شد.
یافته ها: شیوع کلی بیماری ۳۵/۲ در هر صد هزار نفر بود. متوسط زمان شروع علایم تا مراجعه به بیمارستان، رسیدن به بیمارستان تا تشخیص، تشخیص تا شروع درمان و بستری در بیمارستان تا فوت بیماران به ترتیب 6، ،2 ،4 و 24 ساعت بود. میزان کلی مرگ و میر ۳ ماهه ۷/۴۸٪ بود. افزایش سن به عنوان یک فاکتور مستقل در افزایش میزان مرگ و میر شناسایی شد. بیماران دایسکشن DeBakey نوع III و یا مبتلا به هیپوتیروئیدی و بیماران درمان شده (جراحی یا دارویی) شانس مرگ و میر پایین تری داشتند