بررسی سطح بیان ژن اينترلوكين 6 در روماتیسم پالیندرومیک
چکیده
روماتیسم پالیندرومیک با حملات مکرر و نامنظم و بدون تب، با آرتریت و پری آرتریت مشخص می‌شود. با توجه به نقش اثبات شده ژن‌های محور IL-6 در پاتوژنز بیماری‌های روماتیسمی و شیوع قابل توجه روماتیسم پالیندرومیک و خطر قابل ملاحظه تبدیل پالیندرومیک روماتیسم به آرتریت روماتوئید، هدف این مطالعه بررسی سطح بیان ژن‌های محور IL-6 در بیماران مبتلا به روماتیسم پالیندرومیک است.
روش ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، از مراجعه کنندگان به بیمارستان امام رضا 17 نفر مبتلا به بیماری روماتیسم پالیندرومیک، 35 نفر بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید و 38 نفر به عنوان گروه کنترل نمونه خون گرفته شد. سپس پلاسمای خون بیماران و افراد سالم جدا شده و برای اندازه‌گیری میزان سایتوکاین ها بروش الایزا مورد استفاده قرار گرفتند. آنالیز آماری توسط نرم‌افزارSPSS ورژن 16 انجام شد و سطح معنی‌داری در این مطالعه 05/0P< تلقی گردید
یافته¬ها: نتایج این تحقیق مشخص کرد که میزان بیان ژن و سطح سرمی IL-6 در افراد مبتلا به روماتیسم پالیندرومیک بیشتر از گروه کنترل است.
نتیجه گیری: در کل می‌توان دریافت که میزان سطح سرمی IL-6 در گروه‌های مورد مطالعه اعم از روماتیسم پالیندرومیک و آرتريت روماتوئيد نسبت به گروه کنترل اختلاف داشتند که نشان‌دهنده‌ی این مطلب بود که احتمالاً این فاکتور در پاتوژنز روماتیسم پالیندرومیک نقش دارد. با توجه به نقش اثبات شده IL-6 در پاتوژنز بیماری‌های روماتیسمی و شیوع قابل توجه روماتیسم پالیندرومیک و خطر تبدیل روماتیسم پالیندرومیک به آرتریت روماتوئید، هدف، بررسی سطح بیان ژن‌های IL-6 در بیماران روماتیسم پالیندرومیک بود. همچنین لازم به ذکر است که مطالعه حاضر اولین مطالعه است که به بررسی سطح سرمی IL-6 در افراد مبتلا به رماتیسم پالیندرومیک و به بررسی ارتباط آن به پاتوژنز و مشخصات بالینی پرداخته است که بر اساس نتایج حاصله ارتباط معنی داری بین سطح سرمی IL-6 و میزان بیان آن در بیماران مبتلا به روماتیسم پالیندرومیک از خود نشان داد اما در سطح سرمی این فاکتور بر حسب بیماری فعال و غیر فعال در افراد مورد مطالعه، تفاوت معناداری دیده نشد.