پیش آگهی طولانی مدت در آرتریت پسوریاتیک
Abstract
آرتریــت پســوریاتیک یــک بیمــاری التهــابی شــایع اســکلت محیطی و محوری است. تا دو دهه گذشته، درمـان هـای بسـیار مـوثری برای PSA وجـود نداشـت. خوشـبختانه، در سـالهـای اخیـر، انقلابی در درمان هـای جدیـد بـا داروهـای بیولوژیـک رخ داده است که منجر به کنترل بهتـر بیمـاری و عـوارض متعاقـب آن شده و بنابراین تشخیص زودهنگام مهم است. در نتیجه، مطالعه زیر با هدف بررسی پیش آگهی طولانی مدت بیماری آرتریت پسوریاتیک در مراجعین بیمارستان امام رضا و درمانگاه تخصصی بیمارستان امام رضا تبریز انجام شد.
روش کار: در این مطالعه همگروهی، 126 بیمار آرتریت پسوریاتیک با میانگین سنی 8/12 ± 6/38 سال به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. بر اساس تکمیل چک لیست از روی پرونده بیمار و در صورت نیاز تماس تلفنی با بیمار، اطلاعات مورد نیاز شامل اطلاعات دموگرافیک (شامل سن، جنس، سطح تحصیلات، سن شروع بیماری، فاصله زمانی بین شروع بیماری تا تشخیص و درمان، طول مدت بیماری، سابقه خانوادگی بیماری، استعمال سیگار)، علایم بالینی، نتایج آزمایشگاهی و نتایج فالوآپ طولانی مدت بیماری ( پاسخ به درمان اولیه، میزان رمیسیون طولانی مدت، میزان رمیسیون بدون دارو و میزان آسیب ناشی از آرتریت پسوریاتیک) ثبت شد. پیش آگهی طولانی مدت بر اساس میزان رمیسیون و میزان آسیب ناشی از آرتریت پسوریاتیک از زمان تشخیص بیماری تا آخرین ویزیت بیمار توسط پزشک معالج بررسی شد. در نهایت داده ها توسط نرم افزار تحلیل اماری SPSS آنالیز شد.
نتایج: پلاک شایع ترین فنوتیپ بیماری بوده و شایع ترین الگوی بالینی اولیگوآرتریت بود. شایع ترین محل عضلانی-اسکلتی درگیر در بیماران مبتلا پروگزیمال اینترفالانژیال بود. مدت پیگیری 31 ماه بود. NSAIDs و متوترکسات به ترتیب بیشترین داروهای درمانی استفاده شده بودند. در پایان یک پیگیری متوسط 31 ماهه، 19 درصد از بیماران تبعیت کامل از درمان را داشتند، 5/67 درصد موارد در رمسیون پایدار بودند. میانه مدت بهبودی 5/4 ماه بود. بهبودی بدون دارو در 7/5 درصد بیماران به دست آمد. در 6/56 درصد موارد بعد از بهبودی کامل بیماری تشدید شد. پیامد ضعیف مفاصل در 36 نفر یعنی 6/28 درصد موارد مبتلا دیده شد. هیچ ارتباط معنی داری بین سن، جنس، BMI، سابقه خانوادگی ابتلا به آرتریت پسوریاتیک، بیماری های همراه، تاخیر در شروع درمان، و تبعیت از درمان با بهبودی مشاهده نشد. بین الگوی بالینی آرتریت پسوریاتیک و بهبود پایدار و نیز سابقه مصرف سیگار ارتباط معنی دار وجود داشت.