بررسی سطح سرمی ویتامین D در افراد مبتلا به روماتیسم پالیندرومیک در مقایسه با گروه کنترل و ارتباط آن با تابلوی بالینی و پیش آگهی بیماری

Abstract

مطالعات مشاهده ای انجام شده رابطه بین کمبود ویتامین D و افزایش ریسک آرتریت روماتوئید را تایید کرده اند. روماتیسم پالیندرومیک نیز به عنوان یکی از فنوتیپ های ریسکی آرتریت روماتوئید در نظر گرفته می شود. این مطالعه با هدف ارزیابی وضعیت ویتامین D در بیماران مبتلا به روماتیسم پالیندرومیک انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی تعداد ۳۰۸ شرکت کننده مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، BMI و سابقه مصرف سیگار در شرکت کنندگان با استفاده از مصاحبه مستقیم اخذ گردید. شاخصه های بالینی و آزمایشگاهی شرکت کنندگان در ابتدای ورود به کوهورت ثبت شدند. برای کاهش هتروژنیسیته بین گروه های مطالعه، از آنالیز PSM (propensity score matching) استفاده شد. همسان سازی گروه ها بر اساس سن، جنسیت، BMI و وضعیت مصرف سیگار انجام شد. یافته ها: نتایج PSM در ۴۸ بیمار مبتلا به روماتیسم پالیندرومیک و ۹۶ فرد همسان گروه کنترل به دست آمد. سطح سرمی 25(OH)D3 در تمامی شرکت کنندگان با استفاده از متد ELISA اندازه گیری شد. آنالیز رگرسیون چند متغیره پس از PSM افزایش معنی داری برای ریسک روماتیسم پالیندرومیک در بیماران با وضعیت کمبود/ناکافی بودن ویتامین D نشان نداد. همبستگی معنی داری نیز بین سطح سرمی 25(OH)D3 با توالی حملات، مدت زمان حملات، تعداد مفاصل درگیر و مدت زمان علائم بالینی قبل از تشخیص بیماری مشاهده نشد (۰۵/۰p>). سطح سرمی 25(OH)D3 در بیمارانی که بیماری پیشرفت کرده به سمت آرتریت روماتوئید داشته اند برابر ng/mL ۹/۱۵ ± ۷/۲۸ و در بیمارانی که پیشرفت نداشته اند برابر ng/mL ۴/۱۱ ± ۱/۲۵ بود؛ که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (۳۴۷/۰p=).