تاثیر رژیم فاقد گلوتن برعلایم گوارشی و شدت بیماری کودکان مبتلا به اوتیسم

Abstract

اختلال طیف اوتیسم یا ASD یکی از اختلالات تکامل عصبی است که به صورت مشکلاتی در تعاملات اجتماعی، ارتباط کلامی و غیر کلامی همراه با محدودیت های حرکتی و همچنین الگوهای تکرار شونده حرکتی قابل مشاهده می باشند. خانواده کودکان مبتلا به اوتیسم به صورت روتین علاوه بر درمان های بالینی موجود برای بیماری، به دنبال سایر درمان های کمکی نیز می باشند که از جمله آن ها می توان به درمان های تغذیه و خصوصا محدودیت برخی از رژیم های غذایی اشاره کرد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر رژیم فاقد گلوتن برعلایم گوارشی و عصبی بیماران مبتلا به اوتیسم می باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، ۱۲۰ مبتلا به اوتیسم مراجعه کننده به کلینیک شیخ الرئیس و بیمارستان کودکان تبریز وارد مطالعه شدند. تشخیص اوتیسم توسط همکاران نورولوژیست و سایکولوژیست انجام شده و برای بیماران پرسشنامه M-CHAT rf تکمیل شد. علایم گوارشی شامل اسهال، یبوست، استفراغ و درد شکم بر اساس شرح حال اخذ شده از بیماران و کرایتریا های Rome 3 تعریف شد. در کنار ادامه درمان های مربوط به اوتیسم رژیم فاقد گلوتن تجویز شده و اموزش تغذیه به والدین داده شد. گروه دیگر کودکان که فقط داروهای مخصوص برای بیماران اوتیستیک را دریافت نموده و رژیم غذای معمولی داشتند، تحت عنوان گروه شاهد فالواپ شدند. یافته ها: میانگین سن بیماران ۲۵/۳ ± ۲۷/۹ سال با میانه ۹ سال بود. کمترین سن بیماران ۶ سال و بیشترین آن ۱۶ سال بود. ۵۲ بیمار (۳/۴۷ درصد) پسر و ۵۸ بیمار (۷/۵۲ درصد) دختر بودند. شدت ASD بر اساس مقیاس M-CHAT-r به صورت کمی به طور معنی داری در پایان ماه ۱۲ ام در بیماران گروه مداخله کاهش پیدا کرده ولی تفاوت آماری معنی داری در گروه کنترل از نظر شدت ASD بین زمان پایه و ماه ۱۲ ماه مطالعه مشاهده نشد. همچنین به طور معنی داری بهبودی در حیطه های speech، cognition و behavior پس از استفاده از رژیم غذایی فاقد گلوتن در بیماران گروه مداخله مشاهده شده است. ارزیابی علائم گوارشی شامل تهوع و استفراغ، یبوست، درد و discomfort شکمی و اسهال نشان داد که در گروه مداخله به طور معنی داری فراوانی موارد فوق کاهش پیدا کرده است؛ به طوری که کاهش ۶/۵۵ درصد تهوع و استفراغ، کاهش ۶/۵۵ یبوست، کاهش ۸۰ درصد درد و ناراحتی شکمی و کاهش ۳/۵۸ درصد اسهال در این گروه مشاهده گردید ولی علائم گوارشی در گروه کنترل در زمان پایه نسبت به ماه ۱۲ ام تفاوت آماری معنی داری نداشته است.