مقایسه ی تاثیر روش های مختلف بلیچینگ بر روی دندان های تغییر رنگ یافته توسط دو نوع از آنتی بیوتیک های مورد استفاده در پروتکل های ریواسکولاریزاسیون

Abstract

مقدمه روش های رژنراتیو درمان ریشه ی دندان ها(REP) به عنوان یک رویکرد جدید در درمان ریشه ی دندان های دائمی نابالغ شناخته می شود که این درمان ها اجازه ی رشد و تکامل به ریشه های نابالغ دندان های دائمی نکروز می دهند . یکی از عوامل اصلی در موفقیت این درمان ها پاکسازی کافی و عفونت زدایی از کانال ریشه ی دندان های نابالغ می باشد. به همین منظور انجمن اندودونتیست های آمریکا (AAE) خمیر سه گانه ی آنتی بیوتیکی (TAP) را معرفی کرده است که این ترکیب شامل آنتی بیوتیک های مینوسایکلین ، سیپروفلوکساسین و مترونیدازول می باشد .این ترکیب با وجود مزایای زیاد آن دارای معایبی همچون تغییر رنگ دندان ها می باشد که اصلاح رنگ دندان های تغییر رنگ یافته با روش های محافظه کارانه مفید می باشد که یکی از این روش ها، درمان بلیچینگ می باشد که هدف از انجام این مطالعه مقایسه ی روش های مختلف بلیچینگ جهت اصلاح رنگ دندان های تغییر رنگ یافته می باشد. مواد و روش ها ابتدا 60 دندان تازه کشیده شده ی قدامی که تک کانال و تک ریشه هستند ، جمع آوری و پس از عفونت زدایی با سدیم هیپوکلریت 5 / 1 % به مدت 3 دقیقه ،جهت شبیه سازی اپکس نابالغ، تغییراتی روی دندان ها ایجاد شد و طول تمامی دندان ها به طور میانگین 15 میلی متر درنظر گرفته شد و در انتهای ریشه های بریده شده موم قرار داده شد. سپس بعد از ایجاد حفره ی دسترسی در دندان ها و پاکسازی کامل کانال ها ،به وسیله ی فرز های الماسی درنهایت حفره های دسترسی به صورت موقت ترمیم شدند سپس نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه 30 تایی تقسیم شده ودر داخل کانال ریشه ی دندان ها تا سطح СEJ دو نوع از آنتی بیوتیک های پرکاربرد در درمان های ریواسکولاریزاسیون اندو به نام های 1TAP (سیپروفلوکساسین، مترونیدازول ،آموکسی سیلین)وTAP2 (سیپروفلوکساسین، مترونیدازول ،مینوسایکلین )به صورت مجزا قرار داده شد.سپس نمونه ها با مواد ترمیمی موقت به صورت موقت ترمیم شدند ودر مرحله بعد تغییرات رنگ دندان ها در هفته های 0 (بلافاصله پس از تماس با آنتی بیوتیک) 3 و 6به صورت مجزا با دستگاه اسپکتروفوتومتری مورد آنالیزو مقایسه قرارگرفتند. پس ازگذشت 6 هفته از آخرین آنالیز تغییرات رنگ ایجاد شده توسط آنتی بیوتیک ها ، در مرحله ی بعد ،دندان های هرگروه به سه زیرگروه به صورت تصادفی تقسیم شدند و دندان های هر زیرگروه با روش ها و پروتکل های متفاوت با سه ماده ی پرکاربرد در بلیچینگ دندان ها ، سدیم پربورات ، هیدروژن پراکساید ، کارباماید پراکساید بلیچ شدند. آنالیز رنگ تمام نمونه ها به صورت مجزا در هفته های 0(بلافاصله بعد بلیچ) 3 و 6 به کمک دستگاه اسپکتروفوتومتری صورت گرفت.برای مقایسه ی اثر زمان و تغییرات رنگ ایجاد شده در دندان ها پس از تماس با آنتی بیوتیک ها و مواد بلیچینگ ، ازآزمون Two factor repeated measure (ANOVA)و نرم افزار آماری SPSS22 استفاده شد. نتایج: میزان تغییرات رنگ دندان هادر گروه اول (TAP1)از گروه دوم کمتر بود و همچنین انواع روش های بلیچینگ در اصلاح رنگ دندان های تغییر رنگ یافته موثر بودند ولی تفاوت معناداری بین انواع روش ها وجود نداشت. نتیجه گیری: خمیر آنتی بیوتیکی سه گانه (TAP) موجب تغییر رنگ دندان ها می شود و TAP دارای مینوسایکلین نسبت به TAP دارای آموکسی سیلین تغییرات رنگ بیشتری را در دندان ها ایجاد می کرد وهمچنین بلیچینگ تاحدودی می تواند موجب اصلاح رنگ دندان های تغییر رنگ یافته شود.