اثر آنمی فقر آهن بر عاقبت بالینی بیمارستانی و 6 ماهه بیماران STEMI حاد که تحت آنژیوپلاستی اولیه قرار گرفته‌اند.

Abstract

آهن هم یک ماده غذایی ضروری و هم یک سم محیطی است. آهن جهت انتقال اکسیژن و اکسیداسیون سلولی ضروری است. چندین رشته شواهد نشان داده‌اند که بیماران کم خون فقر آهن پس از انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) عواقب بدتری دارند. با این حال، مطالعات کمی به طور کامل به بررسی این موضوع پرداخته‌اند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر آنمی فقر آهن بر عاقبت بالینی بیمارستانی و 6 ماهه بیماران STEMI حاد که تحت آنژیوپلاستی اولیه قرار گرفته‌اند بود. روش کار: در این مطالعه مقطعی آینده‌نگر بیماران مبتلا به STEMI حاد که در بازه زمانی مهر ماه 1399 تا مهر ماه 1401 به بیمارستان شهید مدنی تبریز مراجعه کرده و تحت عمل PPCI قرار گرفتند (257 بیمار) وارد مطالعه شدند و ویژگی‌های بیماران دارای و فاقد فقر آهن گروه از جمله MACE داخل بیمارستانی و 6 ماهه، TIMI flow پایه و بعد از PPCI و Enzymatic infract size با یکدیگر مقایسه شد. یافته‌ها: بررسی‌های انجام شده در این مطالعه نشان داد که تفاوت معنی‌داری از نظر هیچ یک از ویژگی‌های دموگرافیک بین بیماران دو گروه وجود نداشت. تنها موردی از سابقه بیماری که در بین بیماران با فقر آهن به طور معنی‌داری بیشتر بود سابقه آنمی بود (0.001p<). تفاوت معنی‌داری از نظر سوابق دارویی و علائم حیاتی بین بیماران مورد مطالعه یافت نشد. همچنین بیماران دو گروه از نظر ویژگی‌های STEMI و یافته‌های آنژیوگرافیک تفاوت معنی‌داری با یکدیگر نداشتند. عوارض داخل بیمارستانی و 6 ماهه بیماران بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت.