مقایسه میزان ﺑﻴﺎن lncRNA UCA-1 و mir-143 در ﺑافت توموری و مارژین در سرطان کلورکتال

Abstract

سرطان به عنوان یک بیماری پیچیده، پس از تجمع تغییرات ژنتیکی و اپی¬ژنتیکی در سلول-های نرمال بروز می¬کند. سرطان کلورکتال یکی از سرطان¬های متداول در ایران و جهان است. ایجاد سرطان کلورکتال یک فرآیند چند مرحله¬ای و چند ژنی است؛ اما مکانیسم¬های دقیق آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است. در دهه¬های اخیر گروه بزرگی از RNAهای غیرکدکننده مانند lncRNAها و میکروRNAها که در سطوح بیان ژن، رونویسی و تنظیمات پس از رونویسی که تاثیر مهمی در فرآیندهای سلولی انواع سرطان¬ها دارند، کشف شده¬اند. این گروه¬ها ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻴﻮﻣﺎرﻛﺮ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﻮن، ﭘﻼﺳﻤﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ و بافت درگیر اﻣﻜﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎ با روش‌های کمتر ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ را مقدور ﻛﺮده اﺳﺖ. در جهت همین هدف در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪي ﺣﺎﺿﺮ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﺎن ﻧﺴﺒﻲ miR-143 و lncRNA UCA-1 در ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ سرطان کلورکتال ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.

روش ﻛﺎر: سطوح بیان miR-143 و lncRNA UCA-1 با استفاده از مجموعه داده سرطان کولون TCGA مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، RNA تام از 75 نمونه بافت CRC و 50 نمونه مارژین استخراج شد و برای تعیین کمیت سطح بیان miR-143 و lncRNA UCA-1 با استفاده از qRT-PCR مورد مطالعه قرار گرفت. علاوه براین، ارتباط بین ویژگی‌های آسیب‌شناسی بالینی بیماران و سطوح بیان miR-143 و lncRNA UCA-1 مورد بررسی قرار گرفت.

ﻳﺎﻓﺘﻪها: نتایج بدست آمده نشان می دهد که lncRNA UCA-1 به طور قابل توجهی تنظیم افزایشی یافته، در حالیکه mir-143 در نمونه¬های CRC نسبت به مارژین تنظیم کاهشی یافته است. کاهش بیان miR-143 به طور قابل توجهی با متاستاز دوردست، تمایز و تهاجم به غدد لنفاوی در بیماران CRC همراه بود (P= 0.043، P= 0.045 و P= 0.0051). به همین ترتیب، lncRNA UCA-1 افزایش یافته ارتباط معنی داری با متاستاز دوردست (P = 0.0037) و تهاجم به غدد لنفاوی (P = 0.008) نشان داد. علاوه بر این، ارتباط منفی معنی داری بین بیان mir-143 و lncRNA UCA-1 در نمونه¬های CRC یافت شد. آنالیز منحنی ROC همچنین نشان داد که بیان mir-143 به عنوان یک شاخص تشخیصی برای CRC با تخمین مقدار AUC= 0.8693 در نظر گرفته می¬شود.