بررسی ضخامت مرکزی ماکولا و لایه فیبر عصبی رتین در کودکان با سابقه رتینوپاتی پره مچوریتی درمان شده با بواسیزوماب و مقایسه آن با کودکان نارس بدون رتینوپاتی و دارای رتینوپاتی با بهبود خود به خود

Abstract

ROP یکی از علل اصلی کاهش دید در کودکان می باشد که ریسک فاکتور اصلی آن وزن کم و سن کم هنگام تولد می باشد. درمان ها شامل کرایوتراپی, لیزر فوتوکوآگولاسیون رتین و تزریق داخل ویتره آواستین در مراحل ابتدایی و قبل از ایجاد دتچمنت رتین است. با توجه به اینکه حین معاینه تعداد زیادی از نوزادان نارس دارای ROP درمان شده با آواستین در بیمارستان نیکوکاری تبریز متوجه تغییر رنگ دیسک اپتیک بصورت paleness آن شده ایم. از طرف دیگر بدنبال تزریق IVB فشار داخل چشم افزایش می یابد، ولی قبل از تزریق در این نوزادان برای کاهش این فشار AC Tap انجام نمی شود و نیز در نهایت چون بواسیزوماب یک داروی Anti VEGF می باشد و احتمال تاثیر آن روی تکامل طبیعی رتین وجود دارد و از طرفی چون این دارو OFF Label بوده و FDA approve نبوده و درمان با لیزر درمان اصلی ROP است ، این مطالعه برای بررسی کیفی این مشکلات و پیدا کردن احتمال وجود ارتباط با معاینات مذکور و فرضیه های احتمالی انجام گرفت که در آن ضخامت لایه فیبر عصبی رتین و ماکولا با OCT مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: برای این مطالعه پرونده کودکان مراجعه کننده به درمانگاه ROP بیمارستان چشم پزشکی نیکوکاری تبریز بین سالهای 1395-1396 استخراج و از بین آن ها 150 کودک (300 چشم) در سه گروه 50 نفره بصورت رندوم انتخاب شدند، شامل کودکان بدون ROP ، دارای ROP با بهبود خود به خود و کودکان دریافت کننده IVB بود. این کودکان پس از فراخوانی تحت معاینه کامل چشم پزشکی و رفرکشن قرار گرفتند و پس از اطمینان از وجود معیارهای ورود به مطالعه و نبود معیارهای خروج از مطالعه از افراد OCT ماکولا و ONH-OCT گرفته شد و ضخامت ماکولا و RNFL در بین سه گروه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه به طور معنی ضخامت ماکولا و RNFL در کودکان باسابقه ROP که آواستین دریافت کرده بودند کمتر از دو گروه دیگر بود ولی این یافته ها در دو گروه دیگر، یعنی خود به خود بهبود یافته ها و بدون ROP ها تغییر معناداری نداشت.