تاثیر مشاوره آموزشی_حمایتی با مردان بر دیسترس همسران باردار آنها: یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی

Abstract

چکیده مقدمه: دیسترس مادر، تجربه دیسترس عمومی بارداری (استرس ، اضطراب ، و افسردگی ) و دیسترس خاص حاملگی در دوران بارداری و زایمان رایج است ناراحتی مادر با پیامد های منفی بر سلامت مادر و جنین همراه است. شواهد حاکی از آن است که ناراحتی مادر در دوران بارداری خطر سقط جنین خود به خود ، زایمان زودرس و فشارخون را افزایش می دهد. با توجه به اهميت نقش همسران در روند بارداری و تاثيرات مثبت مشارکت مردان در بارداری و تاثير آن در سلامت آینده جامعه، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر مشاوره آموزشی - حمایتی با مردان بر دیسترس همسران باردار آنها (پیامد اولیه)و خشونت درک شده توسط زن باردار (پیامد ثانویه) انجام گرفت.مواد و روش کار: این کارآزمایی بالينی تصادفی کنترل شده بر روی همسران زنان باردار مراجعه کننده به مراکزسلامت شهر تبریز اجرا شد. بدین صورت که پژوهشگر با مراجعه به مراکز بهداشتی زنان باردار18 تا 24هفته را بر اساس پرونده بهداشتی آنها انتخاب کرده و پس از بررسی معیارهای ورود و خروج در طی تماس تلفنی وتوضیح مختصر درباره پژوهش و اهمیت آن، از مادران دعوت کرد تا در تاریخ تعیین شده به همراه همسران خود به مرکز بهداشتی مراجعه کنند. بعد از اخذ رضایت نامه آگاهانه از همسران، برای تخصیص مشارکت کنندگان به گروه های مطالعه (مشاوره ی حمایتی-آموزشی مجازی با پدران ) از روش بلوک بندی تصادفی با بلوک های 4 تای و6 تایی و با نسبت تخصیص 1:1 استفاده شد. در هر دو گروه پرسش¬نامه های مشخصات فردی اجتماعی و مامایی و مقیاس دیسترس بارداری تیلبرگ و پرسشنامه خشونت طراحی شده توسط سازمان جهانی بهداشت در ابتدای مطالعه با مصاحبه تکمیل شد. بعد از اتمام مداخله پرسش نامه خشونت طراحی شده توسط سازمان جهانی بهداشت و مقیاس دیسترس بارداری تیلبرگ با مصاحبه تکمیل شد. جهت گروه مداخله، مشاورۀ آموزشی انجام شد. در این راستا محتوای مشاوره 45 الی 60 دقیقه ای در4 نوبت با فواصل زمانی یک هفته در سه گروه واتساپی هفده نفره ایجاد شده ،بارگذاری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی شامل فراوانی و درصد و آمار تحلیلی شامل آزمون های تی مستقل، مجذور کای و یومن ویتنی تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: 51نفر در گروه مشاوره و51 نفر در گروه کنترل تا پایان مطالعه پیگیری ومورد آنالیز قرار گرفتند. میانه (چارک 25تا75) دیسترس کلی قبل از مداخله در گروه مداخله)(5-1) 3میانگین (انحراف معیار)2.92(2.42) و میانه (چارک 25تا75) گروه کنترل(5-1) 3میانگین (انحراف معیار)3.04(2.17)بودکه تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (539/0P=).میانه (چارک25تا75) دیسترس کلی بعد از مداخله در گروه مداخله1(3-0)میانگین (انحراف معیار)1.56(1.65) و میانه (چارک 25تا75)گروه کنترل(5-1) 3میانگین (انحراف معیار)3.45(2.57)بود که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده شد0/001) ˂p)میانه (چارک 25تا 75) زیر مقیاس خشونت کلی قبل از مداخله در گروه مداخله(2-0)0 میانگین (انحراف معیار).92(1.41)وگروه کنترل (0-0)0میانگین(انحراف معیار).68(1.79) بودکه تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشدp=0/105))میانه )چارک25 تا75) زیر مقیاس خشونت کلی بعد از مداخله درگروه مداخله(0-0)0میانگین (انحراف معیار).23 (.68) و گروه کنترل (0-0)0 میانگین( انحراف معیار) .5(1.42)بود که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد p=0/329))نتیجه گیری :مشاوره با همسران زنان باردار می تواندباعث کاهش دیسترس زنان باردار شود، بنابراین مشاوره با پدران به عنوان یک مداخله مکمل، اثربخش وغيرتهاجمی در کنترل مشکلات روان شناختی آنها و بهبود وضعيت سلامت مادران باردار توصيه می شود.