بررسی میزان بیان LINC01111، miR-3924 و سطح بیان DUSP1 در نمونه های توموری و مارژین سالم SCC زبان

Abstract

کارسینوم سلول سنگفرشی(SCC)دومین بدخیمی شایع پوستی پس از کارسینوم سلول بازال است که شیوع آن در سراسر جهان درحال افزایش است. 85 تا 95 درصد کل سرطان ها، سرطان بدخیم سلول های سنگفرشی (SCC) بوده که بسیار خطرناک و مرگبار است. عوامل مؤثر در ایجاد سرطان متفاوت است. برخی از این عوامل را کاملا می توان از زندگی حذف کرد، برای مثال مصرف الکل می تواند باعث افزایش شانس ابتلا به این بدخیمی شود و با حذف آن می توان از ایجاد این بدخیمی پیشگیری کرد. کاهش پایدار بیان LINC01111 این سلولها را قادر می سازد تا توانایی بالاتری در تکثیر سلولی، متاستاز و مهاجرت در شرایط آزمایشگاهی داشته باشند و همچنین کاهش بیان این ژن در تومورها، رشد تومور و متاستاز را در داخل بدن افزایش می دهد در این مطالعه تلاش شده است ارتباط میزان بیان LINC-01111 ، DUSP1 و MIR-3924 در نمونه های تومور SCC در مقایسه با مارژین آن بررسی شود. روش کار: در بررسی حاضر تعداد 50 نمونه بافت توموری و مارژین سالم SCC زبان از بانک کشوری نمونه های بالینی استان البرز خریداری شد. برای بررسی بیان MIR-3924 از بیان ژن U6 به عنوان کنترل داخلی استفاده شد و از بیان ژن GAPDH به عنوان کنترل داخلی بیان دو ژن دیگر بهره بردیم. در تهیه نمونه ها، نمونه های انتخابی همه در استج III بیماری و فاقد سابقه شیمی درمانی و پرتو درمانی انتخاب شد . یافته‌ها: میزان بیان LINC01111 در نمونه های تومور نسبت به مارژین سالم به شکل معنی داری بیشتر بوده ومیزان بیان miR-3924 و DUSP1 در نمونه های تومور نسبت به مارژین سالم به شکل معنی داری کمتر بوده و همچنین این تغییرات در برخی از موارد با ویژگی های کلینیکوپاتولوژیک بیماران دارای ارتباط معنا دار بود و همچنین افزایش بیان LINC01111 با کاهش میزان بیان DUSP1 ارتباط معنی دار داشت.