بررسی تاثیر داروی doxorubicin بر بیان ایمیون چک پوینت PD-L1 و miRNA های مرتبط در سرطان استئوسارکوما

Abstract

استئوسارکوما یا (به انگلیسی: Osteosarcoma)به نوعی از رشد نئوپلاسم بدخیم بافت استخوانی اشاره می‌کند. منشأ این نوع سرطان سلولهای مزانشیمال استخوان هستند لذا سارکوم نامیده می‌شود. بیان بالای PDL-1 توسط سلول های سرطانی شناخته شده است. از آنجایی که عوارض آنتی بادی علیه PD1-PDL-1 شناخته شده است بنابراین روش های درمانی جایگزین مثل استفاده از Doxorubicin برای سرکوب ژن خاصی میتواند انجام شود.در این مطالعه هدف آن است که با استفاده از Doxorubicin اختصاصی، بیان ژن های PDL-1 سرکوب شده و تاثیر این سرکوب همزمان بر میکروRNA های مرتبط بررسی شود. مواد و روش ها: رده سلولی ( MG۶۳) Osteosarcoma از بانک سلولی انستیتو پاستور ایران تهیه خواهد شد. رده سلولی MG-۶۳ Human Osteosarcoma Cells در محیط کشت RPMI۱۶۴۰ کشت داده شده و پس از رسیدن سلول ها به رشد لگاریتمی، دو گروه بدون تیمار و تیمار شده با doxorubicin در نظر گرفته خواهند شد. پس از ۲۴ ساعت سلول ها جهت استخراج mRNA و miRNA جمع آوری خواهد شد.اهداف ژنی مورد بررسی شامل PD-L۱ و mir-۳۴a و mir-۱۲۲ و mir-۵۱۳ و mir-۵۷۰ می باشد. برای نرمالیزه کردن نتایج ، از U6 جهت بررسی اختلاف بیان miRNA و بتا-اکتین جهت بررسی اختلاف بیان mRNAها در آزمون Real-time PCR استفاده خواهند شد. سپس با استفاده از نرم افزار prism توزیع داده ها بررسی شده و برای توزیع نرمال از آزمون Test-T و برای داده های با توزیع غیر نرمال از آزمون whitney-Mann استفاده شد. یافته ها: در هر دو رده سلولی سرطانی استئوسارکوما افزایش معنی داری از بیان PDL-1 را بعد از درمان با Doxorubicin مشاهده کردیم. در مقایسه با گروه کنترل نتایج ما بطور معناداری فراوانی افزایش یافته بیان میکرو RNA هایی مثل miR-513 miR-122, miR-34a و miR-570 بعد از اضافه کردن Doxorubicin را نشان داد. همچنین در حالتی که همزمان Doxorubicin و anti-miR-222 استفاده شد ما شاهد کاهش viability و افزایش آپوپتوز سلول های سرطانی بودیم.