بررسی شیوع پارستزی لب پایین بدنبال شکستگی مندیبل در بیماران مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز در سال 1401

Abstract

شکستگی فک پایین در صورت عدم تشخیص و یا درمان نامناسب ممکن است منجر به عوارض شدیدی در جنبه های زیبایی، عملکردی و روانی بیماران شود. در مطالعه حاضر به بررسی شیوع پارستزی لب پایین در ارتباط با انواع شکستگی مندیبل در بیماران ترومایی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز در سال 1401 پرداختیم. مواد و روشها این مطالعه مقطعی گذشته نگر ، بر روی پرونده های بیماران ترومایی بیمارستان امام رضا در سال 1401 انجام شد. کلیه پرونده ها بصورت تمام شماری که شرایط ورود به مطالعه را داشته باشند بررسی گردید. ابتدا لیست کاملی از بیماران توسط سیستم یکپارچه بیمارستانی (HIS) تهیه و پرونده های بایگانی شده استخراج شده و اطلاعات لازم از طریق شرح حال ثبت شده در پرونده، معاینات بالینی، رادیوگرافی های صورت و سایر مدارک پرونده بیمارستانی جمع آوری گردید. اطلاعات مربوط به سن، جنس، علت آسیب، محل شکستگی، نوع شکستگی، وجود یا عدم وجود پاراستزی، ثبت شد. انواع شکستگی فک پایین بر اساس محل آناتومیک (کندیل، راموس، زاویه، تنه، سمفیز، پاراسیمفیز و کرونویید) ثبت شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS Ver. 25شیوع پاراستزی لب بصورت فراوانی و درصد فراوانی و مقایسه پاراستزی لب بر اساس ناحیه شکستگی با آزمون دقیق فیشر بررسی شد. نتایج شیوع پارستزی لب پایین در بیماران دارای شکستگی مندیبل، 4/55 درصد (سمت راست 7/37 درصد و سمت چپ 3/32 درصد) بود. شیوع پارستزی لب پایین در مردان 1/52 درصد و در زنان 7/64 درصد بود. بیشترین شیوع پارستزی لب پایین در بین شکستگی هایی بودند که ناحیه تنه نیز در آنها درگیر بود ( 33.57 %). شیوع پاراستزی در شکستگی های درگیر در نواحی کندیل و ساب کندیل ( 24.48 %)، زاویه ( 19.58 %)، سمفیز و پاراسمفیز ( 19.58 %)، کورونوئید ( 1.40 %) و راموس ( 1.40 %) در رده های بعدی این مقایسه قرار داشتند. نتیجه گیری شیوع پارستزی لب پایین در بیماران دارای شکستگی مندیبل، 4/55 درصد بود.