ارتباط TSH با بروز سکته مغزی و نوع آن در بیماران با تشخیص استروک در بیمارستان امام رضا تبریز
Abstract
سکته مغزی دومین علت اصلی مرگ و اولین علت ناتوانی در جهان است. ناتوانی در پی سکته مغزی باعث از دست رفتن زندگی عادی افراد می‌شود به طوری که اکثر نجات یافتگان از سکته مغزی، نیاز به مراقبت و کمک برای کارهای روزمره خود دارند. با توجه به تاثیر عمده‌ی هورمون‌های تیروئیدی روی متابولیسم سلولی، وجود ارتباط بینTSH با بروز سکته مغزی قابل انتظار است. درمطالعات قبلی، ارتباط بین TSH با افزایش خطر بیمارهای قلبی عروقی مشخص شده است اما بررسی ارتباط آن با ریسک وقوع سکته مغزی با نتایج متناقظی همراه بوده است.
مواد و روش: در این مطالعه مقطعی ۲۰5 بیمار به طور تصادفی از بيماراني که با تشخیص قطعی استروک در بیمارستان امام رضا در فروردین ۱۴۰۰ تا اسفند ۱۴۰۱ بستری شده‌اند به صورت consecutively انتخاب شده بودند، انجام شد. اطلاعات مورد نیاز از رجیستری استروک استخراج و ثبت شد. تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزارSPSS22 انجام گرفت. در این مطالعه مقدار P کمتر از 05/0 از لحاظ آماری معنی دار تلقی شده و حد اطمینان ۹۵٪ برای آزمون‌های آماری مد نظر قرار گرفت. هدف ما از این مطالعه ایفای نقش در جمع آوری اطلاعات و پرکردن گپ اطلاعاتی و بررسی ارتباط بین اختلالات تیروئیدی و میزان بروز استروک است.
نتایج: از بین ۲۰۵ نمونه وارد شده به مطالعه، ۳۴ مورد سکته هموراژیک(۱۶,۶٪)، ۱۵۱ مورد سکته مغزی ایسکمیک(۷۳,۷٪)، ۹ مورد(۴,۴٪)TIA و ۱۱ موردCVT گزارش شده بودند. از ۲۰۵ بیمار مورد بررسی، TSH ۳۵ نفر(۱۷,۱٪) زیر بازه نرمال، ۱۵۵ نفر (۷۵,۶٪) در بازه نرمال و یوتیروئید و ۱۵ نفر(۷,۳٪) بالای بازه نرمال قرار داشت. طی این مطالعه میانه TSH اندازه‌گیری شده ۲,۰۵ با دامنه چارک ۱,۳ برای بیماران سکته مغزی یافت شد.