بررسی همبستگی بین نسبت قطر پیچ پدیکلر به عرض پدیکل و میزان فیوژن و عوارض حاصله در جراحی فیوژن بین مهره ای خلفی لومبار

Abstract

تثبیت ستون فقرات کمری با پیچ پدیکل یکی از رایج ترین و پرکاربردترین روش های جراحی برای بیماران با ناهنجاریهای ستون فقرات است. این عمل باعث افزایش سرعت همجوشی می شود، اما ممکن است با میزان بالاتری از عوارض مرتبط باشد. داده های محدودی در مورد میانگین قطرپدیکل یا طول پیچ های تخمینی پدیکل وجود دارد. اکثر مدارک علمی موجود فعلی استفاده از پیچ های با قطر 80 درصد عرض پدیکل را پیشنهاد می کنند. اما تناقضات بین مدارک علمی موجود لزوم تعیین پارامترهای جدید تعیین سایز پیچ های مورد استفاده را یادآور می شوند. بنابرین در این مطالعه بر آن شدیم به بررسی همبستگی بین نسبت قطر پیچ پدیکل به عرض پدیکل و میزان فیوژن و عوارض حاصله در جراحی فیوژن بین مهره ای خلفی لومبار بپردازیم.

روش کار: این مطالعه برسی مقطعی در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان امام رضا تبریز از تیر ماه سال 1398 تا تیر ماه 1400 انجام شد. در این مطالعه بیمارانی که به دلایل فیوژن بین مهره ای خلفی لومبار کاندیدای جراحی فیوژن توسط پیچ پدیکل ناحیه لومبار بودند وارد مطالعه شدند. در این بیماران نسبت عرض پیچ به عرض پدیکل مهره و میزان عوارض مرتبط با جراحی در پیگیری بیماران بررسی شد. آنالیز های آماری مناسب با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSS انجام شد و سطح معنی داری آماری 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته¬ها: بیماران از نظر ویژگیهای دموگرافیک شرایط یکسانی داشتند. بر اساس همپوشانی عرض پدیکل مهره، 18 بیمار همپوشانی بین 50 تا 75 درصد و 12بیمار همپوشانی بیشتر از 75 درصد عرض پدیکل مهره را داشتند نتایج نشان داد که بیماران با همپوشانی بیش از 75 درصد دارای عوارضی مانند شکستگی مهره و لیک CSFدارند در بررسي عوارض بعد عمل، 2 مورد از بيماران شکستگی پیچ و عمل مجدد، 2 مورد عفونت، 1 مورد شکستگی راد و 1 مورد لیک CSF را نشان دادند.