بررسی میزان بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژی در بیماران مبتلا به سقط مکرر (RPL) در مقایسه با خانم‌های بارور نرمال

Abstract

سقط مکرر Recurrent Pregnancy Loss (RPL) از انواع اختلالات ناباروری است که در 2-5% زنان در سنین بارداری رخ می‌دهد و دلایل مختلفی برای RPL ذکرشده که از این میان می‌توان به اختلالات ژنتیکی، هورمونی، آناتومیکی، میکروبی و ایمونولوژیکی اشاره کرد. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژی در بیماران مبتلا به سقط مکرر (RPL) در مقایسه با خانم‌های بارور نرمال بود. مواد و روش‌ها: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ مورد-شاهدی ﺑﻮد و جمعیت هدف زنان مبتلا به سقط مکرر مراجعه‌کننده به بیمارستان بین‌المللی ولیعصر تبریز در سال ۱۴۰1 بود. حجم نمونه نهایی در این مطالعه 60 نفر در نظر گرفته شد که به دو گروه 30 نفره شاهد (زنان سالم با سابقه بارداری موفق) و مورد (زنان مبتلا به سقط مکرر)، تقسیم شدند. روش نمونه‌گیری در این مطالعه به‌صورت تصادفی ساده بود. ابتدا از جمعیت هدف رضایت‌نامه کتبی و آگاهانه اخذ شد. برای تهیه سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی (PBMCs) ها از خون محیطی ابتدا 10 سی‌سی خون هپارینه از بیماران گرفته شده و با استفاده از فایکول 1.077 سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی جداسازی گردید. بررسی میزان بیان ژن‌های مورد مطالعه با استفاده از تکنیک Real Time-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. ابتدا با استفاده از Trizol اقدام به استخراج تمامی RNA های موجود در سلول ها کرده و در ادامه با استفاده از پرایمر اختصاصی اقدام به تولید cDNA از ژن مورد نظر شد. در ادامه با استفاده از پرایمر اختصاصی ژن و رنگ SYBR Green که یک رنگ اینترکاله شونده با DNA دو رشته ای است، cDNA سنتز شده از روی ژن مذکور را در دستگاه ترموسیکلر تکثیر داده و با گروه کنترل مقایسه شدند. جهت نرمالایز کردن اندازه‌گیری ژن‌های مذکور از β- اکتین به عنوان House Keeping gene استفاده شد. سپس پروتئین‌ها را بر روی ژل 4-12٪ SDS-PAGE ران شدند. نتایج حاصل از وسترن بلات با روش دانسیتومتری به صورت نیمه کمی ارائه شدند. پرایمرهای موردنیاز جهت بررسی بیان ژن‌های مورد نظر از مقالات معتبر استخراج و با کمک نرم افزارهای موجود چک گردیده و سپس جهت ساخت به شرکت های معتبر، سفارش داده شدند. یافته‌ها: در این مطالعه، میزان بیان ژن‌های FOXO3a (P=0.003)، LC3 (P=0.009)، Beclin-1 (P=0.013) و Atg5 (P=0.039) در گروه زنان مبتلا به سقط مکرر به طور معنادار کمتر از زنان با سابقه بارداری موفق موردمطالعه بود. همچنین با کمک روش SDS-PAGE مشخص شد که میزان بیان پپتید ژن‌های FOXO3a، LC3، Beclin-1، Atg5 و β-Actin به وضوح در گروه زنان مبتلا به سقط مکرر کمتر از زنان با سابقه بارداری موفق موردمطالعه بود. میزان بیان پپتید ژن‌های FOXO3a (P=0.017)، LC3 (P=0.01)، Beclin-1 (P=0.034) و Atg5 (P=0.040) در گروه زنان مبتلا به سقط مکرر به طور معنادار کمتر از زنان با سابقه بارداری موفق موردمطالعه بود.