مقایسه تاثیرات کاهش تدریجی دوز داروهای فنتانیل و میدازولام با جایگزینی آن داروها با دکسمدتومیدین بر بیقراری بیماران در حال جدا شدن از ونتیلاتور در PICU
چکیده
امروزه با توجه به احتمال بروز پیامدهای جسمی و روحی در نتیجه درد و اضطراب طولانی مدتی که بیماران بستری در PICU و تحت ونتیلاسیون تجربه می کنند ، نیاز به استفاده از دوز کافی و مناسبی از داروهای آرامبخش و ضددرد حس می شود و از این نظر مطالعه بالینی در این مورد اهمیت بسیاری دارد.هدف:
بررسی اثرات داروی دکسمدتومیدین در کاهش علائم بیقراری در بیماران تحت ونتیلاتور و دریافت کننده داروهای میدازولام و فنتانیل.مواد و روش ها: مطالعه بصورت double blind انجام شد یعنی محقق و بیمار و مراقب بالینی و هم ارزیابی کننده پیامد کور شدند. مطالعه در دو گروه 10 نفره انجام شده است که در 10 بیماری که به مدت بیش از 5 روز تحت درمان با داروهای میدازولام و فنتانیل بودند، 10 تا 25% در روز دوز داروها براساس تحمل بیمار کاهش داده شد. در 10 بیمار دیگر 24 ساعت قبل از قطع داروهای میدازولام و فنتانیل، داروی دکسمدتومیدین با دوز 0.2الی0.5 میکروگرم/کیلوگرم/ساعت شروع شده، پس از 24 ساعت داروهای میدازولام و فنتانیل قطع شدند، سپس دوز داروی دکسمدتومیدین به میزان 0.1میکروگرم/کیلوگرم/ساعت براساس تحمل بیمار هر 12 تا 24 ساعت کاهش داده شد.نتیجه گیری: دکسمدتومیدین می تواند علائم بیقراری را در بیمارانی که در حال جداشدن از ونتیلاتور هستند و تحت درمان با داروهای فنتانیل و میدازولام بوده اند، کاهش دهد. و نیز می تواند مدت زمان مورد نیاز برای جدا کردن موفق بیماران از ونتیلاتور را در مقایسه با کاهش آهسته دوز داروهای میدازولام و فنتانیل کاهش دهد .