تاثیر انتقال موضعی داروهای هورمونی مختلف به همراه گرفت های استخوانی جهت بهبود استخوان سازی: یک مطالعه مروری نظام مند
چکیده
مقدمه: استخوان فک و صورت ممکن است از التهاب، تروما، تومورها و بیماری های مادرزادی رنج ببرد. استخوان آلوئولار در حمایت از دندان های طبیعی، ایمپلنت های دندانی، پروتزهای متحرک و ثابت دندان، حیاتی است .ایمپلنت های دندانی جایگزین مناسبی برای بازسازی پروتزی بیماران بی دندان هستند. با این حال، گاهی اوقات در موارد استخوان شدیدا آتروفیک یا در استخوان‌های متخلخل، درمان ایمپلنت تبدیل به یک چالش می شود . مواد مختلف پیوند استخوان مانند اتوگرفت، استخوان آلوژنیک، زنوگرفت و بیومواد مصنوعی به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته‌اند. اتوگرفت ها به عنوان استاندارد طلایی برای بازسازی استخوان در نظر گرفته می شوند ولی به دلیل هزینه‌های بالاتر، زمان طولانی بستری شدن در بیمارستان، جراحی‌های اضافی و عوارض احتمالی در محل اهداکننده، استفاده از آنها محدود می باشد. از فاکتورهای رشد و هورمون ها نیز برای بهبود پاسخ استخوان اطراف ایمپلنت استفاده شده است. در حال حاضر، اثرات واسطه های هورمونی مختلف برای القای استخوان سازی در شرایط مختلف بالینی و آزمایشگاهی بررسی شده است. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر استفاده از داروهای هورمونی مختلف بصورت موضعی در بهبود استخوان‌سازی در قالب یک مرور سیستماتیک می باشد.
روشها و مواد: جستجوی سیستماتیک متون بدون محدودیت در ابتدای بازه تا دسامبر 2022 با استفاده از PubMed به دنبال دستورالعمل‌های PRISMA انجام شد. یک جستجوی ساختاریافته برای شناسایی مطالعات in-vivo و in-vitro انجام شد. پس از غربالگری مقالات بر اساس عنوان و چکیده، 21 مطالعه وارد شدند.
یافته ها: همه مطالعات وارد شده، مطالعات حیوانی یا آزمایشگاهی بودند و از هورمون رشد (GH)، هورمون پاراتیروئید (PTH) و کلسی تونین (CT) استفاده کردند. 87.5 درصد از مطالعاتی که از GH استفاده کردند، نتایج بهتری را نسبت به گروه های کنترل گزارش کردند. 66.7 درصد از مطالعاتی که از PTH استفاده کردند، نتایج بهتری را در مقایسه با گروه‌های کنترل گزارش کردند. 50 درصد از مطالعاتی که از CT استفاده کردند، نتایج بهتری را در مقایسه با گروه‌های کنترل گزارش کردند.
نتیجه گیری: داروهای هورمونی که به صورت موضعی تجویز می شوند، می توانند ترمیم استخوان را در نقایص استخوانی جراحی تحریک کرده و پاسخ استخوان اطراف ایمپلنت را افزایش دهند.