بررسی خشونت سطحی آکریل بیس دنچر دائمی ساخته شده با تری دی پرینتر پس از اعمال روش های استانداردشده پالیشینگ
Abstract
مقدمه: رزین های آکریلی به طور گسترده برای ساخت انواع پروتزهای دندانی استفاده شده اند. اتمام و پرداخت سطح پروتز جهت دستیابی به سطوح صاف و بسیار صیقلی برای راحتی بیمار و طول عمر پروتز از اهمیت بالایی برخوردار است. روش های مختلفی جهت پالیش بیس دنچر وجود دارد؛ با توجه به تاثیر متفاوت روش های پرداخت مختلف بر میزان زبری سطح مواد بیس دنچر، هدف از این مطالعه بررسی خشونت سطحی روش های استاندارد شده پالیشینگ آکریل ساخته شده با دستگاه تری دی پرینتر می باشد.
روشها و مواد: تعداد 45 نمونه آکریل با استفاده از چاپگر سه بعدی ساخته شده و مورد استفاده قرار گرفت. پس از آماده شدن نمونه ها، تمام سطوح با فرز کارباید تنگستن و با سرعت 10000 دور در دقیقه زده شد. سپس با استفاده از دو روش پرداخت مکانیکی و یک روش پرداخت شیمیایی، پرداخت انجام گرفت. خشونت سطحی نمونه ها با دقتی در حد میکرومتر به وسیله دستگاه اندازه گیری شد. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی به صورت میانگین، انحراف معیار و فراوانی (درصد) گزارش شد. به منظور مقایسه خشونت سطحی در سه گروه از آزمونهای آنالیز واریانس یک راهه و آزمونهای تعقیبی (درصورت نرمال بودن داده ها ) و آزمون کروسکال والیس و من ویتنی ( عدم توزیع نرمال داده ها) استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS.21استفاده شد. در این مطالعه مقدارp کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید.
یافته ها: مقادیر خشونت Ra وRmax در مقایسه سه روش پالیشینگ اختلاف معنی داری دارند ولی اختلاف مقادیر خشونت Rz بین سه روش پالیشینگ، معنی دار نیست. مقادیر خشونت سطحی Ra در روش پالیش و پرداخت بطور معنی داری کمتر از روش شیمیایی است ولی اختلاف معنی داری بین روش فرز و سمباده با روش شیمیایی وجود ندارد. روشهای مکانیکی نیز اختلاف معنی داری با یکدیگر ندارند. در مورد خشونت Rmax، در بین سه گروه پالیش، روش شیمیایی بطور معنی داری کمترین میزان خشونت را دارد و روشهای مکانیکی اختلاف معنی داری با یکدیگر ندارند.
نتیجه گیری: در بین سه روش پرداخت مورد بررسی در مطالعه حاضر، روش پرداخت universal کمترین مقدار زبری سطح را در رزین آکریلی ایجاد می کند.