ارزیابی سطح بیان miR-135a و miR-193 به عنوان بیومارکر خون محیطی دربیماران مبتلا به سپسیس

Abstract

سپسیس یک سندروم کلینیکال است که به علت پاسخ فیزیولوژیک، پاتولوژیک و بیوکمیکال ناسازگار میزبان به عفونت ایجاد می شود و تشخیص زودهنگام و آگاهی از پیشگویی آن، به عنوان راهنمایی برای انتخاب استراتژی‌های درمان مناسب به کار می‌رود. مطالعات متنوعی در پزشکی بالینی که مبتنی بر بیومارکر هستند، بینش‌های جدیدی را در پزشکی شخصی‌سازی‌شده در بیماران سپسیس ارائه می‌دهند. میکرو آران‌ای‌ها (miRNAs) مولکول‌های آران‌ای غیرکدکننده اندوژن هستند که به عنوان بیومارکر تشخیصی، پیشگویی و درمانی در بیماری‌ها عمل می‌کنند؛ با توجه به مطالب ذکر شده هدف از مطالعه حاضر ارزیابی سطح بیان miR-135a و miR-193 به عنوان بیومارکر خون محیطی دربیماران مبتلا به سپسیس بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، سطوح بیان دو میکرو آران‌ای انتخاب شده، شامل miR-135a و miR-193، برای قابلیت پیشگویی در بیماران سپسیس ارزیابی شد. سطوح میکرو آران‌ای در نمونه خون اخذ شده از بیماران سپسیس (n=100) و کنترل‌های سالم متناسب با سن و جنس (n=100) با استفاده از PCR کمی (qPCR) اندازه‌گیری شدند. در نهایت نتایج حاصله مورد آنالیز آماری و مقایسه قرار گرفته و سپس با محاسبه میانگین، نرمالیزه کردن صورت گرفت و با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسبت به آنالیز داده‌ها در جهت انتخاب روش‌های آماری مناسب (پارامتریک یا غیر پارامتریک) اقدام گردید. سطوح بیان miR-135a و miR-193 در نمونه‌های مورد آزمایش، محاسبه و مورد مقایسه قرار گرفتند. از آزمون‌های تی مستقل، یو من ویتنی، کای دو و رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج: در مطالعات آماری انجام شده، مشخص گردید که درگروه بیماران مبتلا به شوک سپتیک، سطح بیان miR-135a، ۵٫۵۶±۰٫۷۸ و در بیماران بدون شوک سپتیک ۴٫۰۱±۱٫۲۲ بوده است که با p-value کمتر از ۰٫۰۰۱ این اختلاف معنادار می‌باشد. همین میزان بیان در بیماران فوتی با شوک سپتیک ۵٫۶۷±۰٫۴۶ و بدون شوک سپتیک ۳٫۹۹±۱٫۱۹ محاسبه گشته است، که با p-value کمتر از ۰٫۰۰۱ در این گروه نیز اختلاف معنی‌دار می‌باشد. میزان بیان miR-193 در بیماران بستری با شوک سپتیک ۳٫۵۱±۰٫۸۳ و بدون شوک سپتیک ۳٫۰۷±۰٫۹۹ بوده و در بیماران فوت شده‌ی همراه با شوک سپتیک ۳٫۵±۰٫۷۶ و بدون شوک سپتیک ۳٫۰۸±۰٫۰۱ محاسبه شد که در گروه بیماران بستری با p-value کمتر از ۰٫۰۲ و در بیماران فوت شده با p-valueکمتر از ۰٫۰۴ اختلاف معناداری مشاهده نگردید. با توجه به میانگین سنی در گروه سپسیس (۷۲٫۶۱) و گروه کنترل (۴۹٫۰۴) و با در نظر گرفتن p-value کمتر از ۰٫۰۰۱ دو گروه تفاوت معنی‌دار داشتند و تحلیل رگرسیون لوجستیک نشان داد که با هر واحد افزایش سن، احتمال شوک سپتیک ۳٫۶ درصد کاهش می‌یابد. بررسی جنسیت بیماران مورد مطالعه نشان داد که مرد بودن احتمال سپسیس را ۲٫۴ برابر نسبت به زن بودن افزایش می‌دهد.